fransa'da geçirdiğim ağır hastalıktan dolayı uzun süredir elime almadığım "john berger" makalelerini karıştırıyordum bu sabah. sonra dayanamayıp bir pipo harlattım akabinde. bu kez pleyırımda bana "amon tobin" eşlik ediyordu ki, tam iyileşemediğimi "acid jazz" dinleyebildiğim gerçeğine bağlayıverdim birden. sabahın köründe bana çorba yapmak için gelen naif arkadaşım kureta'nın birden hazır çorba paketi gibi birşey gördüm elinde. sinirlendim, küfrettim ağlayarak terketti evi.
ulan hazır çorba da neymiş? onu da anlarım lakin hem hazır hem de çabuk çorbaya teamül edemem gerçekten. koyuyorsun ketıla suyu kaynıyor, akabinde o kaynar suyun üzerine toz şeklindeki çorbayı döküyorsun oluyor sana gıda. ulan bizim işkembe, kellepaça, tuzlama kültürümüze ne oldu diye sormak istiyorum. böyle sakatatlar sıvının üzerinde yüzecek onları çiğnerken yarım dakikanı harcayacaksın arkadaş. neymiş bu da işkembe! kıtır bağırsak olur mu hiç! bağırsaklar yumuşacık olmalı, sirke, limon, bol sarmısak yeme de yanında yat olmalı.
hadi çorbayı geçtim ya o hazır makarnalar... insanın kusası geliyor gerçekten. bir de doktor ötker mi ne bir adam hazır muhallebiler felan yapmış suyla sütle karıştırıyorsun herşey tamam. ulan elin amerikalı doktor ötkerine para yedireceğine git bizim bolulu hasan usta'ya yedir daha iyi. iki üç kuruşun peşinde koşma! hem adam muhallebinin hasını yapıyor yediğin vakit tadı damağında kalıyor.
bir daha kureta ile görüşmedim. hazır gıda tüketen müstesna insanı sevmem. stüdyo tipi dairemde sanat eserlerim ve sanayi tipi mutfağımla yaşıyorum. herşey organik, herşey olması gerektiği gibi. sahte insanları sevmem...
