“azla yetinmek” propagandası yapan insanlar, aslında sizi uyutmak istiyorlar.
“her şey para değil, fakir iken de gayet ufak tefek şeylerden mutlu olunabilir ve haz dolu bir hayat yaşanılabilir.”
ana fikir bu.
ama aslında işin özü öyle değil.
bunu anlatan lavukların bilmediği şey şu.
haz demek illa dopamin demek değildir. beynin kimyası öyle tek yönlü çalışmaz. öyleyse full hazlardan kaçalım, full her şeyden soyutlanalım ve bu dünyadaki en yüksek hazları yaşayan adam olalım.
olur mu böyle bir şey, olmaz. dene istiyorsan, sadece kendine işkence ettiğini fark edeceksin bir yerden sonra.
çünkü güçlü olma hazzı başka bir şeydir.
bu haz öyle bir şeydir ki, dönüp baktığında tekrar tekrar haz duyarsın ve “iyi ki bi’ kere geldiğim bu hayatta o anı yaşamışım aq.” dersin.
işte, para ve güç tam olarak bu hazzın kapılarını açıyor.
fakirlerin çay-sigara hazzında bi bok yok. o aslında huzur, kafa dinginliği gibi bir şey. her insan yaşar.
onlar haz görmemişler.
güçlü olduğun için yaşayabildiğin haz, hem sana hayattan keyif aldırtır hem de ruhuna derin bir alfa enerjisi enjekte eder.
bu hazzı “yaşayabilmiş” olduğun için kendini seversin.
düşünsene, hem haz yaşıyorsun hem özgüvenin artıyor.
önemli olan da bu zaten. kendinle gurur duymak.
“ben yapabiliyorum. yaptım. yaptım lan.” hissi.
bu hissi yaşamaya ihtiyacın var.
bu hazzın yanında, garibanların tattığı hazlar tamamen anlamsız kalıyor.
“herifin o kadar malı var mülkü var bi doymadı aq.” dediğin kim varsa bu hazzı keşfetmiştir ve bu yüzden doymamıştır.
doymadığı için tüm bu serveti inşa etmiştir.
adam niye doysun, tadını aldı bi’kere. artık senin arkadaşlarınla takıldığın barlar, clublar onun için bir hiç.
hazların en büyüğünü yaşadı.
imparatorluk kurduracak olan motivasyon, bu haz sayesinde inşa edilir.
kazanmanın tadını bir kere almış olan adam, bir daha bırakamaz.
