Başta herşey çok güzel ve heyecanlıdır. Ondan gelen mesajı açmadaki süre bile uzun saatler gelir, sesini duymadan uyku girmez gözüne, saatlerce telefonda konuşursun uykusuzluktan ölsende telefonu kapatmak istemezsin, hatta karşılıklı uyuyakalırsın telefon kulağına yapışık vaziyette, birbirini uyandırırsın kapatalım yatalım diye ama kapatmak gelmez içinden. Sabah olsada buluşsak heycanı gelir içine, bi kaç saat ayrı kaldığında ona anlatıcak çok şey birikir ve sanki yıllarca görüşmemişsiniz gibi saatlerce hiç bıkmadan zevk ala ala muhabbet edersiniz. Sonra bir anda ne olduğunu anlamadan o eski insanı karşınızda göremezsiniz. Artık hemen uykusu gelir önce, sabaha kadar konuşan o insan yok olur. Yanına gidersiniz artık gözünüzün içine bakmadan konuşmaya başlamıştır. En küçük olaydan bile mutlu olurken siz artık onun yanında mutlu olmadığınızı anlarsınız ve yavaş yavaş birbirinizden uzaklaşırsınız. Sonunda ne olucağını her iki tarafta biliyodur ve artık birisi cesaret edip o ilk adımı atmak zorundadır.
