hani insan bazen ne ileri ne geri, tek bir adım atamaz ya.
birini yanında tutmayı bilemez ama onun yokluğunu da istemez.
kaybetmeyi göze alamaz ama kazanmak için de mücadele etmez.
bağlanmaya cesaret edemez ama azat da etmez o'nu.
ne sevilmekten vazgeçer, ne sevmeyi bilir...
hani çok sonra zaman geçer savrulurlar ya, o zaman dökülür dudaklardan,
itiraf edercesine:
Sen fark etmesende inanmis gibi yapmistim yalanlarina hatta dönüp gelsen belki yine kanardim da sana ama suclarini ortebilecek cumlelerim kurudu dudaklarimda.
Durgunluktan yorgun , yorgunluktan durgun bir insan oldum senden sonra. Neye elimi atsam hep hüsran hep ziyan, zaman desen geçmeye korkak , ben kalmaya , ona inat..
