geri dönüp son 20 seneme bakıyorum, hiçbir şey anlamıyorum. bir güç varsa da beni neden bu saçmalığa maruz bıraktı ? bilemiyorum. keşke annemin yerine ben ölseydim, en azından onun yaşama sevinci vardı. ben salak bir dünya ve hayatla uğraşıp duruyorum şimdi, ne keyfim var ne heyecanım.
insan saçma bir şeylere maruz kalıp duruyorsa aklından çıkaramadığı durum. en azından geçmişte güzel bir şeyler yaşandı ve bazı anılar dayanma gücü verebiliyor.
hayatın gerçeği değil, depresyonda aklımıza gelen bir düşüncedir. geçmişte de mutsuzduk ama anımsadığımız zamanlar mutlu olduğumuz gerçeği ile hatırlatılması gereken olay.
