düşünüyorum. aklımın ermeye başladığı ilk yılları. dertlerimizi tasalarımızı. ekonomik krizler olurdu , ecevit'e yazar kasa fırlatılırdı. kardak'ta bayrak savaşları verilirdi. en büyük derdimizdi bunlar. şimdi bakıyorum , sanki dünyanın sonu gelmiş gibi. kıyamet kopuyor gibi. bombalar patlıyor , başlar kesiliyor , masumlar yakılıyor. güzel olan hiçbir şeyi artık hatırlamıyoruz bile. sanki hiç yaşanmamış gibi. insanlar el ele vermiş , insanlığın sonunu getirmeye çalışıyor gibi. bir filmin son sahneleri gibi. sevindiğimiz , başımızı yastığa belki aç ama korkusuz koyduğumuz güzel günler , mahallenin muhtarları , yedi numara , eskidendi.
