tarihin başından beri anlaşılmaya çalışılan, aslında anlaşılması pek de zor olmayan ilişki turudur.. genellikle yakışıklı erkek familyasının dallama turu bu konuda " kıza bak bir de yanındaki okuze" şeklinde yorumlar yaparlar.. nedense erkeğin tipine bakıp hemen öküz damgasını vururlar ki bu kızlar için de geçerlidir.. fakat bilmezler ki bir kızı etkilemenin tek yolu fiziksel gorunuş değildir.. hatta fiziksel gorunuş sadece bir ayrıntıdır.. aslında olay, şık bir kadehte sunulmuş dandik şarapla gosterişsiz bir kadehte sunulmuş kakiteli şarap olarak da ele alınabilir..burada dış gorunuş şarap değil, kadehtir.. olay sadece guzel gurmenin kadehe değil şaraba bakması durumudur.. elbet biryerlerde guzel kadehte sunulmıuş kaliteli şaraplar da vardır lakin o an kız çirkin kadehteki guzel şarabı gormektedir.. guzel kız da kendi dış gorunuşunu kendi bile çok umursamayan çirkin erkeiğin özgüvenini beğenir. ya da diğer özelliklerini. fakat bu şekilde duşunmeyen insanların aklına kızın sadece adamın cuzdanıyla ilgilendiği gelir.. bu da aptalca bir faktordur; çunku cuzdan faktoru sadece belli bir yaştan sonra devreye girer.. 18-20 yaşlarındaki çiftlerde bu faktor pek de önemli değildir.. dallama olmayan herkes, kendine nazaran daha guzel olan karşı cinsi etkileyebilir.. dallamalar ise bakıp bakıp "kıza abak bir de yanındaki hanzoya" diye iç geçirirler.. sevgililer, mağazanın vitrininden beğenilip evin bir koşesinde sergilenen biblolar değillerdir.. kadınını mutlu edebilen erkek, iyi sevgilidir.. mutlu edemeyen ise, ne kadar yakışıklı olursa olsun tercih sebebi değildir.. aslında olay bukadar basittir. pek de yakışıklı olmayan bir erkek olarak biraz yardımcı olabildiysem ne mutlu bana.. ha bir de guzel kızın yanındaki çirkin erkeğe hanzo yakıştırması yapan insanları hiçbir zaman anlayamadım, anlayamayacağım..*
(ortada para meselesi olmadığı varsayımı yapılarak olaya yaklaşılmıştır.)
arayış içindeki kızların tavrıdır bu. iç güzellikten, esprililikten, filozofluktan, olgunluktan, hayata bakış açısından, şundan bundan dem vurulur.
bu tip kızlar aynı zamanda insanların fiziğne önem vermediğinden de bahsedip dururlar. kızların çoğu da bunu yapmaktadır.
ancak burda kabul edemediğim bi terslik var. insan doğası gereği soyunu en iyi ve en sağlıklı biçimde devam ettirmek üzere programlanmıştır. şimdi sen nasıl ki 1,50 boyunda kel şişman suratında sivilcelerden dolayı kraterler oluşmuş biriyle "içi çok güzeeeel" diyerek birlikte olamazsan, durumu bu kadar kötü olmayan ancak curvün altında bulunan biriyle de olmaman lazım.
en azından kendine göre biri arayışında olman lazım.
(biz de baktığımızda "evet abi adam yakışıklı, haketmiş yani bu güzel ablayı" diyebilelim.)
insan doğası budur bence. ben şahsen güzelliğe önem veriyorum. "ama erkek zaten güzelliğe önem verir" gibi bi genel tavır da var anlamak mümkün değil. ne farkı var kadınla erkeğin? en azından bu konuda.
bir hikayesi olan, evveliyatı çok eskilere dayanan olaydır aslen.
zamanın birinde kadınlar tek başlarına yaşarlarmış. hatta en başlarda sadece bir ada varmış. içinde sadece kadınların olduğu bir ada. bu kadınlar yer, içer, avlanır, eğlenir ve uyurlarmış. başka hiçbir şeye ihtiyaçları yokmuş aslında. sonra zamanla evlerini daha sağlam ve dayanıklı yapmak için büyük ağaçlar kesmek zorunda kalmışlar. büyük ağaçları kesmek de taşımak da pek kolay olmamış. onlar da içlerinden "ah keşke içimizden bazıları çok güçlü olsaydı." diye geçirmişler. gel zaman git zaman içlerinde bazı şeylerin eksikliğini de hisseder olmuşlar. canı yanan bir arkadaşını teselli etmeye gidip yanağını okşadığında farklı şeyler hissetmişler, sarılıp dans ettiklerinde de. ama bir türlü aradıkları şeyler değilmiş bunlar. onlar da içlerinden "ah keşke içimizden bazıları beni anlayıp, kollarının altına alsa, destek olsa, konuştuklarıma değer verse." diye geçirmişler.
bir gün, günün birinde, birbirinin aynı olan günlerden bir diğerinde, hiç de diğerleri gibi olmayan bir gün yaşanmış. daha önce hiç görmedikleri, bilmedikleri bir cins adaya çıkmış. ilk gördüklerinde içlerini bir sıcaklık kaplamış ki anlatamamışlar kendilerine. bir şua yayılmış gözlerinden sanki. korkmuşlar en başlarda birbirlerinden sonra zamanla yakınlaşmışlar geceleri mayhoş eden içecekler ile.
güzel kadınlar, güzel erkekleri seçmiş, çirkin olanlar da çirkinleri. aslında güzel olanlar güzelleri kaptığı için çirkin olanlara çirkinler kalmış sadece. güzel olan kadınlar ağaçları kestirmiş güzel adamlara, güzelce taşıtmış istediklere yere. ayakları burkulduğunda kucaklarda yetiştirilmişler yumuşak yataklara güzelce. güzel geçmiş her günleri güzellerin, ta ki dokunurken hissettikleri şeylerin önceden birbirlerine dokunduklarında hissettiklerinden bir farkı olmadığını anlayıncaya kadar.
sıkılmış, mutsuz olmuş kadınlar. kafalarını diğer tarafa çevirdiklerinde ise tutukuyla yaşanan aşkları görmüşler. daha da üzülmüşler. anlayamamışlar sebebini. oysaki "güzel" olanlarını seçmişlerdi. oysa çekici olanlarını almışlardı. peki neden çirkin olan erkekler ile daha mutluydu kadınlar? bilemediler ama denediler. görmek istediler ne buldu bu kadınlar bu çirkin erkeklerde. her güzel kadın bir çirkin erkek aldı koynuna. öyle dokundular ki kadınlarına bu çirkin erkekler kadınlar anladılar neyi aradıklarını. konuştukları başkaydı. farklıydı her anlattıkları. belli ki bu zamana kadar durmamış, çirkin bir çiçek gibi eğitmişlerdi kendilerini böcekleri çekebilmek için. ve her çirkin erkek aynı hikayeyi anlattı onlara. öğrendiler ki; "bir çiçek ne kadar renkli, ne kadar estetik, ne kadar güzel kokuluysa o kadar ihtiyacı vardır işe yaramaz polenlerini dağıtmak için bir arıya". doga en adil hakimdir kendi mahkemesinde. muhakemesi tartışılmaz, karşı konulamaz. bilir kime ne vereceğini. güçsüz ile güçlü arasında yapar ayarlamalarını, hiçbirini boşuna "güzel" yapmadığı gibi hiçbirini de boşuna "çirkin" yapmaz. kimin neye ihtiyacı varsa bir başkasına onu verir. eğer her şeye kendi ihtiyacı olan şeyi verseydi hiçbir şeye gerek kalmazdı.
güzelliğinden ister istemez paye alan erkek doldurmaya gerek görmez kendini, bırakır polenler kendiliğinden gider zaten etrafına. neden bir çirkin kiku çiçeği gibi ses çıkartsın ki dikkatini çekmek için polenlerine bulaşıcak böceklerin, neden salkım saçak bıraksın ki tüy tüy yapraklarını tesadüfen değsin diye uçak güzel bir arıya? zaten o kadar güzeldir ki, o kadar renklidir ki kendiliğinden gelir güzel arı, güzel böcek. doğa yardım etmiştir ona doğuştan, bir eksiğini kapatmıştır. düşünmelidir belki de neyin eksik olduğunu, neden en güzel böcekler üstündeyken mutlu olmadığını. anlamalıdır doğanın aslında onu eksik bıraktığını... güzellik verirken, asıl tercih edilme sebeb-i mutluluğunu elinden aldığını. mutluluk!
kız güzel olduğu için yakışıklı erkekler kabul etmez,çirkin erkeğinde kaybedecek birşeyim yok,güzel kızında sonunda biri benimle ilgilendi mantığıyla olaya yaklaşmasından dolayı oluşan durum.
