beni bu güzel havalar mahvetti
böyle havada istifa ettim
efkaftaki memuriyetimden
böyle havada aşık oldum
eve ekmekle tuz götürmeyi
böyle havalarda unuttum;
şiir yazma hastalığım
hep böyle havalarda nüksetti
beni bu güzel havalar mahvetti...
af buyurun kış uykusundan uyanan ayılar gibiyiz hepimiz. (bkz: teşbihte hata olmaz) içimiz esin dolu. bizimle beraber tabiat da tekrar canlanıyor ve kayıtsız kalamıyoruz hiçbirimiz yeşeren otlara, açan çiceklere... her birimiz kendimizi dağa bayıra. vuruyoruz...
mis kokuklu, rengarenek çicekler yok mu..hele bir sevgili gibi aşk aşk derdiğimiz güller.
aksi gibi bu havalarda bağlanıyor basiretlerimiz hep. mesela ben lafı nereye getireceğimi pek bilemedim şimdi. işte hep bu havalardan.
insana kışın yorgunluğunu anımsatan havalardır. tatil havasına girip, işten güçten uzaklaşınca bilin ki dinlenme mevsimi de gelmiş.
kendinize bir torpil yapın, kaçırın bir kaç günlüğüne.
beni bu güzel havalar mahvetti,
böyle havada istifa ettim
evkaftaki memuriyetimden.
tütüne böyle havada alıştım,
böyle havada âşık oldum;
eve ekmek ve tuz götürmeyi
böyle havalarda unuttum;
şiir yazma hastalığım
hep böyle havalarda nüksetti;
çıkıp gezmek istediğim ama entryi girerken bile otobüsle eve gitmekte olduğum havalardır. Orhan Veli'ye tuz almayı unutturan bu havalar umarım bana da unutturmaz, evde yok çünkü.
