kişisel bir şey bu, sen istersen gerçekten o güzelliği -yapay da olsa- oluşturabilirsin.
Gerçek olan ise ne güzel ne çirkin, sadece orada gerçek olarak durduğu için; ben güzel günlerin peşinden koşmayı bıraktım.
En güzel deniz:
Henüz gidilmemiş olanıdır.
En güzel çocuk:
Henüz büyümedi.
En güzel günlerimiz:
Henüz yaşamadıklarımız.
Ve sana söylemek istediğim en güzel söz:
Henüz söylememiş olduğum sözdür...
Nazım Hikmetinde dediği gibi en güzel günlerimiz henüz yaşamadıklarımızdır.
Şiiri hasan Hüseyin e ait olan bir ahmet Kaya şarkısı.
Şükriye tutkun da çok güzel seslendirmiştir.
Ne zaman çok bunalsam açar dinlerim..
Dalgindim daglar gibi
Türkülüydüm çinar çinar
Ne kizarip giden sari
Ne kizarip gelen yesil
Dikilmis dikmeninde
Hosçakal köprüsünün
Tam da mendil salliyordum güzel günlere
Güzel günler güzel günler hey güzel günler
Gözlerinde gidenimin hey güzel günler
Güzel günler güzel günler hey güzel günler
Ellerinde gelenimin hey güzel günler
Balik attim olta tuttum
Yasadim gençligimi
Masal oldu çocuklugum
Gençligim bahar seli
Ve bir aksam birdenbire
Bir bulvar otelinde
ince bir dal degdi alnima
Koptu sazimin teli
Güzel günler güzel günler hey güzel günler
Gidenimin gözlerinde hey güzel günler
Güzel günler güzel günler hey güzel günler
Ellerinde gelenimin hey güzel günler
Güzel günler güzel günler hey güzel günler
Gözlerinde gidenimin hey güzel günler
Heey günler hey hey günler hey güzel günler
Ellerinde gelenimin hey güzel günler
Heey günler hey hey günler hey güzel günler
Gözlerinde gidenimin hey güzel günler...
yeni insanlarla vakit geçirmeye başladığınız zaman değil kesinlikle. onu her zaman yapıyorsunuz zaten. tam olarak sevdiğiniz insanlarla hayatınızdaki ilkleri yaptığınız zamanlar oluyor. eğlenmek, gezmek, tozmak da değil. konuşarak sabahlamak.
geçmişte olanları göz doldururken gelecekte olabilecekler kalbin daha hızlı atmasına neden olur.
bazen bir adım uzaklıktadır bunlar. yapmanız gereken tekşey vardır. o adımı atmak.
el arabasında satılan lahmacunlar, mahalleye gelen dönme dolaplar ve ablamla beraber yatıp sadece benim uyuduğum, ablamınsa ben uyuduktan sonra 'sek sek' oynamaya çıktığı yıllar...
tutmuşuz ellerinden; bir elinde ben, bir elinde ablam ve aynı cümleler ikimizin de dilinde: 'baba taksiye binelim şurdan ya.' ne kadar çok tutarsam ellerini kar yanıma aslında ama dedim ya el arabasında daha lahmacunlar...
sonra o pazar, sütyen seçen teyzelere özgürce bakabilme hakkı ve onlar iştee bisikletler; bir sürü bisiklet bir sürü tekerlek ve bir tek ben. hangisini istersem benim işte; gözümü kapatıp şu işte desem; o bisiklet benim. kolay değil küt saçlı, s leri hayatımda gördüğüm en kibar şekilde telefuz eden 's' derken aslında 'ben kureselkure'den daha çalışkanım.'diyen gülnur'u geçip sınıf birincisi olmak. hem cetvelsiz sayı doğrusunu en düz çizen de benim zaten. o zaman kapasam gözümü: 'şu işte.' desem, o bisikletin benim olma hakkı fazla değil di mi bana? bencillik değil di mi? 'şu işte baba hani demiri masmavi bir deniz gibi olan, ve erkek bisikleti olduğu için üst demiri düz olan.'
ilk bisikletim benim; fiziki olarak bir işe yarayan beni ve saçlarımı alıp ordan oraya savuran ilk koca oyuncağım...
isminin aksine çoğunluğunda, telefon açıp zırlaya zırlaya ağlayan kadınların sikimizde olmayan sorunlarını anlattığı şebnem kısaparmak'ın kanal 7'de yayınlanan programı.
özlenen günlerdir.
güneşli güzel günleri özlüyoruz.
millet olarak özlüyoruz.
ne zaman duracak bu kan bilinmez.
ama bitsin artık be bitsin.
gelmedi mi daha zamanı ?
binlerce can gitti.
gencecik fidanlar toprak oldu.
--spoiler--
ve bir akşam birdenbire bir bulvar otelinde
ince bir dal değdi anlıma koptu sazımın teli
--spoiler--
söz sırası gelince ahmet abi sesine, gönlüne kurban dedirtir gün ortasında.
