önce kimin aklına geldiğini bilmiyorum mavinin belli bir tonuna bakınca "hassiktir!" demek.
yaz akşamı güneş batarken bizim yaptığımız binalara ve yukarıdaki mavinin içindeki parça parça bulutlara aynı anda çarparken hepsini aynı anda geçmişteki bazı güzel günlere benzetmeye çalışmaz. çalışsa da, bize söylemez.
duygusuz, kişiliksiz, umursuz bir atmosferin ürünü olan bu göz yanılmasının aşağıda olan bitenden haberi yoktur.
aşağıda birbirini yiyenler ve gözleri yukarı takılı kalanlar aynı türün evlatlarıdır.
doğduğumdan beri gördüğüm,
ve gelmiş geçmiş,
adı olan,
herkesle aynı sahneyi paylaştığımı hatırlatan
bu beklentisiz örtünün neresinin güzel olduğunu bilmiyorum.
bu akşam ona çirkin demek,
hiç içimden gelmiyor.
