güzel şeyler yazabilmenin duygu yoğunluğu gerektirdiği gerçeği yadsıyamayız. mutluluğun ya da hüznün sınırlarının tepesi yaratıcılığında en keskin olduğu yerdir. ve mutluluğun sınırlarının tepesine ulaşmak zorken, hüznün sınırlarına yolculuk karamsarlıkla kolayca gerçekleştirilir.
tamamen bir ergenlik sendromudur. geçer yakında. aksine mutluyken de çok güzel yazılar çıkar ortaya. acı da çıktığı kadar çıkmasa da güzeldir. yanlız acı çekmeyle karamsarlığı karıştırmamak gerekir.
