yeni bir eşya alırsınız ilk bikaç ay aman bozulmasın etmesindir gözünüz gibi bakarsınız güzelliği gitmesin eskimesin diye sonra kıymeti kalmaz sıradanlaşır ve artık umrunuzda olmaz .
özentisiz davranırsınız. insanoğlunun doğasında vardır bu.
benimde mağduru olduğum hastalıktır. ve hiç bir tedavisi yoktur. paranoyaklaşırsınız. hastalığın ana fikri : nasıl olsa her güzel şey biter, en azından ben bitireyim de her şey kontrolümde olsundur. daha az acı çekeceiğinizi zannedersiniz ama yanılırsınız. hastalığın semptomu ise kendini suçlamaktır.
küçükken ablamın tasarladığı legoları bozarak başlayan, ilköğretimde arkadaşın yağlı boya tablosuna top atarak mahvetmek ile devam eden sonunun hangi boyutlara ulaşacağını merak ettiğim hastalık...
her güzel şeyi berbat eden insan halidir. uğraşırsın herşey güzel olsun diye çabalarsınız ama o gelir herşeyi ufacık bir darbeyle mahveder. değer mi değmez.
