ne kadar dolu dolu yaşadığıyla ölçülemez bi erkeğin hayatı. para pul şan şöhret zenginlik ya da tam aksi sefalet kokan bi geçmişin de hesabı görülemez, iyi veya kötü bi yerlere işlenmez. iç
huzur safsatalarıyla bedensel haz orucuna girerek uhrevi takılmak, soyutlanmak da kurtaramaz onu, yaşadığını hissedemez. bi erkeğin tüm hayatı ilham verdiği kadın kadardır. ne eksik ne fazla.
kaç kadını birbirinin aynı günlerden saatlerden anlardan, onu zamanla sanki tüm hayatını öylece
yaşamış gibi takatsiz, umutsuz, birilerinin bi yerde bıraktığı kaçık çorap ruhunda sürüklenmekten çıkardığı ve file çoraplarını iki raf alttan alarak kendi elleriyle gözlerine bakarken giydirdiği konuşulur sadece arafta.
bir kadına ilham vermek. önemli izlenimi yaratmak, altı çizili olduğunu belirtmek amacıyla her paragrafta, fırsat bulduğu her boşlukta aynı cümleyi tekrarlamamak, hatta adını hiç anmamaktır. o yüzden görünmesin bi daha bize bu iddialı söz.
hayatına girdim işte. o bezgin, mutsuz, şikayetlerle bezeli ruhu yavaş yavaş dağılıp simlerin uçları görülüyor, o kadınsı güvenini tekrar kazanıyor sanki, bunu beraber fark ediyoruz. sabahları küçük kız günlerini anımsadığı bi neşeyle uyanıyor, aklında ben. tanıdık bi ruh hali ama bu. benden önce
birileri yaşatmış ona aynısını. sonra dağıtıp gitmiş. ben toparlıyorum şimdi. kendime ait bişeyler katarak tabi. yeni halini nasıl bulacak acaba? kaç vücut öncesini hatırlatacağım ona? benim dağıttıklarımı da birileri topluyorum mu ya? toplamasın. yerlerini bi tek ben biliyorum çünkü.
sırf benim için, istemiyorum diye salsa yapmıyor artık, dans kursunu bıraktı, gitmiyor. dans etme
ilhamı vermedim, hatta aksine kopardım, evet, suçlu muyum, hayır, birisi için bişey yapabilme,
bişeylerden vazgeçme ilhamı verdim ben ona, değerlisi, asıl sözü geçeni bu.. gülümsüyor
hepsinden önemlisi. benden önce de muhtemelen gülüyordu ama böyle değil. yani ürperen herhangi bi şelale yoktu orada. ve bu benim sayemde. yakında kahkaha da atacak. biliyorum.
mahşer gününde benim hesabım kadınlara verdiğim ilham üzerine kesilecek. ve dinimin
vecibelerini yerine getirdiğim için o köprüde yürürken etrafı izleme fırsatım olacak. ama ben
bakamayacağım. aklım gene onlarda olacak. yetinemeyeceğim. acaba daha kaç kadına daha ilham verebilirdim, onları hayata döndürebilirdim, bişeyi sırf ben istiyorum diye aklına sokabilirdim, onun yapıp yapabileceği en güzel eserin eskizi olabilirdim diye düşünüp dalgın dalgın yürüyeceğim.
