kemalettin tuğcu' nun yazmış olduğu bir romandır.
yanlış hatırlamıyorsam ilkokul 4 te okumuştum bu kitabı. çok etkilemişti bu kitap beni.
hemen hemen çoğu kemalettin tuğcu kitabı gibi hüzünlendirici ve acıklı.
fakat elimizdekilerin kıymetini anlamamız için okunabilir.
ikimiz de biliyoruz teodor, sen intihar edebilecek bir herif değilsin. kurt gibi değilsin yani... yavuz çetin hiç değilsin. "bir gün intihar ederim fikrini kaybetmemek için intihar etmedim" diyen cioran gibisin belki... belki de tamamen ödleksindir. belki de korku/gerilim/kaybeden edebiyatının ekmeğini yiyorsundur. hoop, orda duralım. hakkını yemeyelim! hem herkes biraz fiyakalı roller peşinde... dünya nimetlerinden bi parça yararlanmak istemek, şöhreti tatmak, afili cümleler kurup mürid toplamak herkesin hoşuna gidecek şeyler... yediğin içtiğin kadınlarda gözümüz de yok. sen takıl... intihar et filan da demiyorum, hobi olarak yine intihar şarkıları yap. hem birçok gerçek intihar da son bir fiyakalı başrol oynama arzusu demek değil mi? neresinden tutsam elimde kalıyor yani insan. ben de. acayipiz. ölürken bile show yapar birçokları... son show... show must always go on...
bak bak bak bak güzel bir gün... taş gibi şarkı, taş. bravo. fikriyatına sağlıksızlık.
