Kaçış yolları. kime ve nereye ait olduğunu bilemezsin. Kendine bir fırsat yaratırsın ve simsiyah gecede ilerlersin. Ardında kalanlar olur. Bir kısmına el sallarsın. Gideceğin yerin bi önemi yok artık, biletini yakıp küllerini kum saatine koyarsın. herhangi bir durakta bir bekleyenin olmadığı için Zamanı yanında taşırsın artık.
Bende ateş oldum. kimi zaman hüzün dolu duraklarda kendim gibilerin sigarasını yaktım. unutmak isteyenler, tüm anılarını ve tüm fotoğraflarını yakmak isteyenler beni buldular karanlıkta. kendimi ve geçtiğim her yeri yakardım ama otel dikerler diye vazgeçtim.
Ben yolculuk oldum. Sadece anlardan oluştum. otobüslerde kovaladı gecelerim gündüzleri. kilometreler tükendikçe şehir değil hayat değiştirdim. düşünecek çok vaktim oldu. hoşçakal demeyi en iyi ben bilirim. kendim için mi gidiyordum yoksa sırf gitmek için mi bilmiyorum. yollar beni anne şefkatiyle kucaklayınca kendimden vazgeçtim.
Ben umudum. Anılarımdan çiçekler yapıp mezarıma koydum. En güzel çiçek solunca şiir yazdım. Sayfaları yırtıp bir kuyudan aşağı attım. merak etmedim birinin okuma ihtimalini. kaybedenlerleyim. kaybedip kuyuya düşenler tanıyor beni.
