çok güzel bir şeydir. sevdiğinizle daha güzel olur. ama önemli olan sonunun gitmesidir. sonunun güzel gidince o zaman kötü yaşanan anılara bile gülüp geçiniyor diye hissediyorum.
Benim için üniversite yıllarım. Özellikle ikinci sınıf. ikinci öğretim olup öğrenci evimde, gün doğumu, batımı, dolunay izlediğim uzun kışlar, bitmek bilmeyen proje ve sınavlar, fonda adını bilmediğim yabancı bir şarkı ve tabi ki o yaşam enerjisi. Ne güzel zamanlardı.
kötü anılar kadar akılda fazla yer tutmazlar. o kadar tatile gittim yazın, öyle fazla anlatacağım şey yoktur ama sorunlu bir birlikte kısa dönem askerlik yaptım, yazmaya kalksam kalın bir roman yazarım abartısız. * rahat ve normal bir ortamda edinilen güzel anıları anımsadığınızda her ne kadar sizi gülümsetip mutlu etse de veya geçmişi hatırlatıp tatlı bir hüzünlendirme yapsa da kötü anılar kadar sizi bir etki altına almaz. sanırım biraz da insanın tehlikeden kaçma içgüdüsünden kaynaklı bir durum olsa gerek bu etki.
Deli dehşet yakın olduğum çocukluk arkadaşım (ki şuan çok çok vizyonlu biridir kalite kokacak işler yapar) uçurtma uçurmaya giderken nadide sultandan bak bu benim en sevdiğim şarkıdan diye bi şarkısınj söylemişti. Bu anıyı nasıl sildirebilirim.
bazen çocukluğunun geçtiği mahalleden geçerken 2-3 saniye duraklayıp yıllar gözlerinin önünden akarken tatlı bir gülümsemeyle vay be dersin sonra geçer gidersin ama biri dokunsa ağlayacak gibi olursun güzel his vesselam.
