doğanın aylar sürecek uykusuna cekilmek için hazırlık yaptığı dönemdir nasıl ilkbaharda insan sevinirse doganın canlanışına onun değerini bilememesinede hüzünlenir bilmeden düşünmeden nedenin anlayamadan öyle bir mevsim işte
insanın yaşam döngüsünü her yıl gözler önüne seren mevsimlerin, en gerçeğidir. geçen ömrü, yılların geçmesini, yaşlanmayı, yaşlandıkça olgunlaşmayı gösterir. göz yormayan kahverenginin tonlarıyla dinginliği, sessizliği yansıtır. dökülen yapraklarla dünyada bir hiç olduğumuzu, dökülüp toprak olacağımızı fısıldar. boşver demeyi öğretir, çırılçıplak ağaçlarla. kimse seni sevmeyecek, seni sevmenin kendisine ne kadar yakışacağını sevecek der. yalnızsın sen, unutma der. yine de yaşıyorsun anlamını bul ve onu ara der. anlam da yanılsama bunu unutmadan ara der. her şeyi bilip hiçbir şey bilmeden yaşa der. sadece yaşa der. güz seni duyuyorum, seni çok seviyorum, mütamadiyen mevsimim.
Yaz güneşinde cayır cayır yanan insanları en mutlu eden dönemdir. Ne yazın sıcağı ne kışın soğuğu.. hafif esen rüzgar ne sıcaklıyorsun ne üşüyorsun. Sen nasıl muazzam nasıl harika bir şeysin böyle.
