eğer ki başkasına ise doğru davranış biçimidir. yok eğer kendinize karşı güvensizlik durumu var ise çok kötüdür. gerekirse profesyonel destek alınmalıdır.
güvensizlik birçok konuda değişir. kendine, arkadaşına, eşine vs. yani çevresindeki yakın insanlara kendine yardım ve sevgi konusunda kararsız kalma duygusudur. bazen kişinin kendi yeteneklerine, yapabileceklerine yeterince güvenmemesi olarak karşımıza çıkan hayatımızı etkileyen duygulardan bir tanesidir. genellikle ikili ilişkilerde sıklıkla görülür...
eğer bu karşı tarafa duyulan bir güvensizlikse kişinin kendini yiyip bitirmesine sebep olan durumdur. özellikle aşkta karşı tarafa güvenemiyorsan ama yine de o kişiden vazgeçemiyorsan, karşı tarafın başının etini yemenize sebep olur. karşı taraf sizi dinlemiyorsa ve siz yine de ayrılmayı istemiyorsanız güvensizliği içinizde yaşamanız gerekir. bir köşede senaryo üstüne senaryo yazarsınız. ona karşı 'sana çok güveniyorum' mesajı verip ondan uzaklaşınca ( bir de aranızda mesafe varsa) kıskançlığın ve güvensizliğin dibine vurursunuz. kıskançlığı içinde yaşamak genellikle platonik aşklarda olur. ama bu sefer karşınızda ki sevgilinizdir, o size istediğiniz gibi karışır ama siz kıskandığınızı sık sık söyleyemez ve onu kısıtlayamazsınız. çünkü o çabuk sinirlenir. sizi gerçekten sevdiğinizden eminsinizdir bu nedenle de ondan vazgeçemeyip herşeye göz yumarsınız. bir gün onunda sizi anlayacağı umuduyla.
insanı, ölü bir akvaryum balığı gibi hayatın yüzeyinde bırakır.
Genel bir güvensizlik içinde olan insanların çıkış kapısı yalnızlıktır. -buna bir Çıkış kapısı demek doğru mu bilemiyorum.-
yalnızlık gereklidir elbet, lakin fazlası hastalık yapar. -çoğu şeyde olduğu gibi.-
insanlarla etkileşimde ilk temas zamanlarında ne güven ne de güvensizlik gereklidir. ikisi de absürd durabilir.
şöyle ki: insanların geneline fazlaca güvenirsen, aptal ve çabuk kandırılır hale gelirsin ve dosteyevski'nin 'budala'sından farklı biri olmazsın. kurnazların tanımıyla ''kolay kandırılır, aptalın teki'' olursun. pek de kızmamak gerekir onlara, hayat, kavga gerektiren bir oyun ve kavgayı hilesiz oynayanlar ateşle barut icad olmadan önceydi... lafın özü: her önüne gelene koşulsuz güvenmemek lazımgelir.
sürekli bir güvensizlik içinde olmak ise belki de diğerinden daha berbat bir durumdur.
beyin sürekli bir endişe ve rahatsızlık duyar, en sevdiğiniz insanla olan ilişkinizi dahi yüzeysel yaşar, sevginin, paylaşımın derinine nüfuz edemezsiniz. kim bilir? paranoya olmak için gün sayıyorsunuzdur belki de.
yazmaya başlarken kısa ve öz yazayım dedim demesine de, olmadı. cümle cümleyi doğurdu, uzadı.
buraya kadar okuduysanız, en azından aşırı güvensiz olmadığınızı söyleyebilirim.
aptalca bir öngörü diyebilirsiniz buna, fakat aşırı güvensiz insanın bir özelliği de fazlaca aceleci olması ve uzun yazıları okumamasıdır.
sonlandırmak gerekirse:
her şeyden önce güvenmeye güvenmek gerekir.
kişinin hem kendisini hem de karşısındaki kişiyi yıpratacak durum.
insana zarar vermekten başka bir işlevi yoktur, zira sadece insanları geriyor. karşıdaki kişi hak etmiyor, eskiden yaşanmış olaylardan dolayı oluşmuş güvensizlik tavırlarını. kişi eski yaşanmışlıklar ile kendini ve karşısındakini üzmek yerine, ona güvenmeyi denemelidir. ne de olsa hakkı yoktur kimseyi üzmeye.
içinde bulunulan şartlar dolayısıyla çoğumuzun içini kaplayan, insanları boşluklara sürükleyen, kişi/ kurum/ kuruluş/ olaylara kaygı ile yaklaşmamıza neden olan olumsuz duygu.
bazı zamanlarda insanı delirten, hayatı sorgulatan durum.
sürekli ikilemlerin arasında kalırsınız, " ya yalan söylüyorsa " vs..
ama bunun üzerine çok kafa yordum ve artık diyorum ki, bu kadar fazla düşünmek, insanı paranoyak yapar. o yüzden anı yaşayın, insan ilişkilerine çok fazla bağlanmayın.
kimse güvensiz doğmuyor efendim. bir çeşit andavarlar insanı bu hale sokuyor ama artık korkmayın catxcaty ablanız yol gösterecek. insan kendini ne kadar çok kötüye hazırlarsa o kadar yarasız çıkıyor.
-mm bu çocuk beni acıdan öldürecek
....
-mm kimse acıdan ölmüyor aa
geçmişte yaşanan kötü tecrübelerin sonucudur. aslında bir nevi sizi üzen insanların faturasını hayatınıza yeni giren insanlara kesmektir. güvenmek küçük prensin tilkisinin de dediği gibi gözyaşı dökme riskini göze almaktır. güvene yanıla, güvene yanıla dizi dirsekleri yara bere içinde kalan kişi en sonunda hepsinden vazgeçer. bir nevi koruma mekanizması aslında.
buraya kadar tamam. ama bir nokta var ve insan bunu bir hayli zaman geçtikten sonra görüyor. yeniden üzülmemek için karşındakine güvenmediğin her an aslında daha kısa dönemde üzüntü oluyor insana. güvenmeyince huzur olmuyor çünkü. güvenmeyince kendini herhangi bir ilişkiye (bahsettiğim sadece kadın erkek ilişkisi değil, dostlar arasındaki ilişki de olabilir) veremiyorsun. ve sürekli kendini tuttuğun, kısıtladığın bir hayat yaşıyorsun.
sonuç olarak tam ne yapılmalı henüz ben de çözebilmiş değilim. sanırım tam güvensiz ya da güvenli hissetmeden biraz da karşındakini gözlemek lazım. sanırım hayatımıza giren kişilere güvenimizi kazanabilmesi için bir şans vermek lazım.
Şu devirde herkesin yakasında. Öyle şerefsiz insanlar var ki size anlatamam. Şimdi tam da buraya içimi dökesim var ama yine saklı kalsın bakalım. Birgün patlayacağım çok pis sabrediyorum.
Kalp kırmak nedir göstereceğim yine sabrediyorum.
kendimi bildim bileli azalarak biten his. zaman zaman benden kaynaklı olmuştur, zaman zaman da karşımdakilerden. ama en nihayetinde tekrar kazanılması çok zor oluyor. en güvendiğin, kalbini açtığın insanlardan geliyor ne geliyorsa. bir yenisini daha yaşamam tamam dediğin anda bir yenisini daha yaşıyorsun. bu sefer de hep bi acaba ile geçiyor ömrün. insanları anlamak zor, kendimi de anlamıyorum ki zaten.
