insanı çileden çıkarmakla kalmayıp, başkalarının hayatlarını da tehlikeye atan mal insanlardır. iki senedir, yaz ayları hariç olmak üzere, haftada iki kez uçağa biniyorum. gördüklerimi, yaşadıklarımı sistemli bir şekilde kağıda döksem alain de botton'ın yazdığı gibi bir kitap yazabilirim herhalde. herneyse. bu tür insanların mallıkları güvenlik noktasından itibaren başlar. son uçuşumda birinci güvenlik noktasından üç kez geçen bir mal vardı ki bütün ağır küfürleri haketti. gerizekalı insan, üstünde ne var ne yoksa kutuya koyacaksın, geçtikten sonra da alacaksın eşyalarını. diyelim ki bunu bilmiyordun, ama güvenlik görevlisi orda bas bas bağırıyor her türlü metal eşyalar, kemer, cüzdan, telefon vs. çıkacak diye. nesini anlamıyorsun ki! eleman geçti, biiiiippppp uyarısı. kemerini ve metal eşyaları çıkarmasını istedi güvenlik görevlisi. eleman geçti, ikinci biiippppp. eleman telefonu çıkarmamış. neyse, koydu onu da kutuya, geçti, üçüncü biiipppp. güvenlik görevlisi üstünü aradı, cüzdan ve sigarayı çıkarmamış mal. zaman kaybetmeden geçeyim diye bütün ıvır zıvırı çantaya atıyorum ben önceden, ama bu salak, sırada bekleyenlere en az beş dakika kaybettiriyor. bu tür insanları çok gördüm ve sanırım görmeye de devam edeceğim. uçakta olup bitenler ise bambaşka. tuvalette sigara içeni mi dersin, ısrarla telefonunu kapatmayanı mı dersin, yerinden kalkmaması gerektiği anda kalkanı mı, açmaması gerektiği anda baş üstü dolapları açanı mı dersin, dersin de dersin. ve bu insanlar istisnasız bir şekilde türk insanlardır. eyyorlamam bu kadar.
