insanin yasadigi bazi olaylardan veya cok güvendigi, yakin gördügü insanlardan yedigi kaziklardan sonra insanlara ve hayata olan inancini yitirip, herkese süphe ile yaklasma durumudur.
kişinin yaşadığı ya da gördüğü şeylerden sonra insanlara karşı daha dikkatlı olması gerektiği düşündüğü durumdur.bundan sonra insanlara daha bir soğuk davranır olur. korkar tekrar hata yapmaktan çünkü.
insanlara güvenmek isteyip de güvenememek, güvenecek kimse bulamamak.
birilerine güvenme ihtiyacı duymayan insanlar da vardır, onlar sadece güvenmezler.
(bkz: kimseye güvenmemek)
rivayet odur ki, bir hasta doktora gitmiş ve şikayetlerini doktora anlatmaya başlamış. hasta , kolunu göstermiş eliyle ve dokununca ağrıyor efendim demiş.daha sonra omzuna da dokunduğunda yine feci şekilde ağrıdığından dem vurmuş. parmağıyla neresine dokunsa ağrıyormuş velhasıl. ve sonra anlaşılmış ki, hastanın parmağı kırıkmış.
başından birçok olay geçmiştir. ve bunlar seni çok etkilemiştir. belki de hayatının büyük bir kısmını kaplamıştır. yaşadığın olay zaten büyük bir kayıptır. ama bundan sonra kimseye güvenememek daha büyük kayıp...
insanın elinde olmayan nedenlerden dolayı hayata karşı edindiği deneyimlerden oluşan bir durum, aslında buna pekte deneyim denemez ağır güvensizlik yaraları baş göstermişse bu insanı kazanmak biraz zor olabilir herkese aynı gözle bakabilmesi çok normaldir. ileri derecede yaşanıyorsa bu durum daha sonra "paranoyak" olarak devam eder.
karşısına çıkan insanların güven verici olmaması ve onlara verilen değerin haddinden fazla olması halinde yiyilen kazıklardan dolayı insanlara karşı oluşan duygu.
doğru olan harekettir. güç bela güvendiklerin değil midir seni en çok yaralayan. belki de bu kadar güvenildiği için alınan yara bu kadar büyüktür kimbilir.
muzdarip olduğum sıkıntı, paranoya. yaşananlarla falan pek alakası yoktur, kişinin kafa yapısı önemlidir; hiçbir şekilde kimseye, annesine dahi güvenemeyenler hastalıklıdır. sevgilimin sadece benimle yattığına falan inanmıyorum mesela. çok seviyorum, nasıl biri olduğunu da biliyorum; ama özel olduğuma inanamıyorum, ona güvenemiyorum. annem, babam, aynı şekilde; hiçbir türlü olmuyor. bu yüzdendir ki dostlar sibirya'da inzivaya çekilmeye karar verdim. bana insanlıktan hayır yok.
tek dayanağımdın sözlük, seni de böyle entrylerle mi dolduracağım ha?..
her an dostlarınızın sizi terkedeceği düşüncesiyle ' en iyisi bağlanmayayayım ' tarzı uzak hareketlere yol açan istemdışı eylem.
gittikçe kitaplarına, müziğine daha bir gömülür insan.
uğraşlarından başını kaldırıp da bakmaz darbe yememek için.
ama bu esnada hayatı kaçırıyor olmasın?
hastalıktır ve bu şahsın acilen tedaviye ihtiyacı vardır. tamam, karşısına her çıkan ona ihanet etmiş olabilir, ailesi bile onu dışlamış olabilir, her türlü aksilik ile karşılaşmış olabilir fakat allah'a inanıp, onun istediği gibi bir yaşam sürerse, allah'ta ona güvenebileceği kimseleri karşısına çıkaracaktır. yani kimseye güvenemiyorsa bir insan, sorunu önce kendisinde aramalıdır ve hayatındaki bazı şeylere çeki düzen vermelidir.
