ilişki içinde olan tarafların birbirlerine tesis etmeleri gereken en önemli şey. Karşı tarafa Verilen güveni sarsmamak da çok önemli. Zira sekteye uğramış güveni tekrar itemelinden nşaa etmek zor.
can damarıdır güven. insan güvenmek ister, emek verir çok emek verir... onca emekten sonra oluşturulan bu duygu insana huzur verir, günler daha çekilir olur ama en zor anında, tüm güvendiğin dallar kırılıverir birden ve paramparça olursun. kanımca devamında iki yol vardır; birincisi uzaklaşmak, ikincisi akışına bırakmak ve beklemek. nasıl sonuçlanır henüz anlayabilmiş değilim ama çoğunlukla beklemek, düşünmemek daha iyi sanırım.
sadece ket vurmanın da bir sınırı vardır ve başka birine güvenmeyi seçmek için insan kendisine olan saygısını yitirmemeli. eğer insan kendisini biraz olsun anlamış ve sevmişse, kendisine ve yapabileceklerine güven duymak malum biraz da yalnız kalmak lazım arada. ne de olsa zaman getirir güveni aynen götürdüğü gibi...
Güven denilince en azından benim aklıma gelen diğer kelime tevekkül. Allah'tan başka kime kayıtsız şartsız güvenebilir ki insan ? Kime sırtını dayayınca yarı yolda kalmayacağını bilir ? Düpedüz olumsuz görünen durumlarda dahi sarsılmaz bir iç ferahlığıyla böyle olması daha hayırlı, benim için daha iyi demek ki diyebilir ? Tevekkül etme yalnız allah'a olunca kaybetmiyor insan ve sadece el vekil olan seni hayal kırıklığına uğratmıyor hiçbir durumda.
Zor kazanılıyor bunu biliyoruz o kadar şeyden sonra hafif sallanması bile yıkıyor.
Yıkılmasındsn sonra ise bir daha inşa edilemiyor.
Şey gibi düşünün inşa demişken ev yapma eylenimden gidelim. Sen tuğla koyyp çimentoyu kumla suyla karıştırıp sürüyorsun da, bu çimento kuruyunca eğer kırarsan tekrar kullanılabiliyor mu?
Değişik bir şey akü. Nereden geldiyse aklıma şimdi swh.
