evet vardır böyle kaleciler. bu tip kalecileri de kendi içinde ikiye ayırmalıyız belki de. teknik açıdan güven vermeyen kalecileri bir tarafa, mental olarak güven vermeyen kalecileri de diğer tarafa koyulur.
teknik açıdan güven vermeyen kaleci, mahalle maçlarından fırlamışçasına topu taç çizgisine kadar kovalar. zaman zaman "bu ne biçim maç mına koyim, bi aksiyon olsun azıcık" diye topu elinden kaçırır, taraftarlarının kendisine küfretmesinden zevk alır. bu tip kalecilere rüştü reçber'i veya volkan demirel'i örnek verebiliriz.
ikinci tip güven vermeyen kaleci ise takımına zarar, defansına lanettir. yenildikleri maçtan sonra "heheh nasıl koydular bize" der, dalga geçer, sinir gerer. bu tip kaleciler genelde halı saha maçlarında olup, topu bacaklarının arasından kaçırdıktan sonra yerlere yatarak güler, takımın motivasyonunun içine önce sıçar sonra sıvar.
en önemli temsilcisi hakan arıkan'dır. yan toplarda, kaleye cepheden gelen şutlarda, birebirlerde hiç güven vermez. ee zaten geriye bir tek aut atışları kalıyor..
muhtemelen sezon sonunda gönderilen kalecidir. teknik kadroyu, taraftarı, yedek oyuncuları, saha içindeki 10 futbolcuyu her maçta skerten bir kaleci uzun boylu kalamaz gitti yerde.
türk futbol tarihinde hep ön saflarda bulunmayı başarmış kalecidir.
özellikle fenerbahçe için engin'den tutun rüştü'ye, rüştü'den tutun volkan'a....her top kaleye yaklaştığında bir adranelin salgılama anı yaşanıyor.
