Bende gerçekten olmayan duygu. Kimseye güvenemiyorum hadi onu da geçelim kendime de güvenemiyorum. Bu nerede kırıldı niye böyle oldu bilmiyorum ama oldu bu duygu benden gitti.
Hayatta birçok konuda umudumu yitirdiğim zamanlar oldu. Ama aradan zaman geçince aslında umutsuz olmamanın ve sabretmenin sonucunda hiç hayal edemeyeceğin kadar güzel şeylerin gerçekleştiğini gördüm.
Güven konusunda da çok negatifim, şu an hayatıma alacağım birine güvenebileceğime zerre inanmıyorum. Ama az önce de dediğim gibi zaman ve sabır bu konuda da mükafatını verecektir.
Bir de, ne bok yerseniz yiyin, bir insanın güvenini kaybetmeyin. Hadi iygeceler.
Eğer bir kez kırıldı mı bir daha eskisi gibi olmayan duygu çeşidi. Misal bizim okulda kız arkadaşlarımız ilk önce bir yerlere gidince temkinli yaklaşıyorlardı bakıyorlar zararsız birisi bunlar en ücra dağlık alanlarda bile trekkinge bile geliyorlardı. Yani demek istediğim güven önemlidir arkadaşlar. Tabi bir de insanlık.
Bir kere köreldi mi bir daha yerine gelmeyen duygudur. ikinci bir şansı hak etmez bu duygu türü. Güven duymak yıllar alır ama güvenini boşa çıkartmak bir saniyedir. Güven verdiğiniz insanları üzmeyin arkadaşlar.
Çok zor bir kavram. insanlar karşıdaki insana güvenmekte zorluk çekiyorlar. Bu gittikçe daha vahim hale geliyor. Neden böyle oluyor neden kimse kimseye güvenmiyor. insanın insanlara olan güveninin sarsılması aslında yaşam tecrübesinden geliyor. Bir daha güvenmem diyor kimseye. Oysa iyi insanlar hala var ben inanıyorum buna.
insan vücudunda her şeyin başı nasıl sağlık deniyorsa, insan ilişkilerinde de en önemli husustur güven duygusu. güvenimi yeniden kazandı diye bir cümle kurmak hiçte hiç kolay olmuyor. birine güven duymak, sevgini vermek seni bir sorumluluğa sokmamalı tam tersi, güven duyulan sevgi verilen kişiye sorumluluk düşüyor bu durumda. çünkü yıkmak kolay, yapmak zordur.
Bu hayatta birazcık ben tecrübelendim diyen kimseye güvenmemesi gerektiğini bilir.
Her zaman tek başınasın. Hayal kırıklığı yaşamak istemiyorsan kimseye de güvenmeyeceksin arkadaş. Zamanında hep güvendik hep aldandık, yanıldık, aldatıldık..
Bir şeylerin yerine koyduk birbirimizi,
birbirimiz kadar değerli şeylerin yerine,
artık kimse sığmaz oraya..
Kolay hissedilemeyen bit duygu. Bir insana güven duymadan önce, o kişinin kim olduğu ve davranışları hakkında bir beyin Muhakemesi yaşarız. Eylemlerini düşünüp kendimize sorarız. Yaptığı bu hareketler bir kandırmaaca mı ? Yoksa gerçek benliği mi ? Her iki ihtimali kafamızda düşünürüz. Ama be olursa olsun. Bazen yıllarca tanıdığım zannettiğin bir insanın bile, sandığın kişi olmadığını anlarsın. Bu yüzden güven duymak gerçekten zordur bu zamanda. Evet.
söz kesip dinlemeyen ama dinlenmek isteyen, egosu şişkin olup düşünmeden konuşan, kendini her zaman daha çok düşünen ve başkalarının hissiyatına önem vermeyen herkesin azalttığıdır.
