Bu gun yine patlamadık yine trafik kazasına kurban gitmedik ve yine mutlu olmanın anahtarını aramak için uyumaya çalışıyoruz yani klasik sıkıcı ve küçüklükten bize dikte edilmiş hayatlarımızda ölüm anımızı bekliyoruz belki bunun farkında değiliz ama ne kadar da uğraşırsak uğraşalım bu hayattan canlı çıkamıcaz.
bugun cok yorgundum eve doğru yola cıktım bızım komşudan gülme tebrık seslerı falan gelıyordu baya da bır mısafırı varmış. kapılarından gecerken ahmet abı cıktı. dedım abı ne oluyor hayırdır nasılsın? o da ıyıyım dedi sağol senı sormalı. -şükür dedim ahmet abı idare edip gidiyoz. benim oğlanda dünya evine giriyor dedi. benımde kafam o kadar allak bullak olmuşdu kı o gun, adama dedim ki ev sahıbımıler yoksa kıracımılar. o günden sonra benle konuşmuyorlar sonuc olarak.
