küçükken hocalar ağlatırdı şimdi pembeleşti
Var olmanın gereksizliğiyle iyice ötekileştim
Tam 25 yıl eşlik etti karanlık aydınlık ağı
Aydınlık terk etti bak karanlıkla var kan bağım
Bir defter bin ağıt
insan etten dil ağır
Tek sebepten yazan eller gel küfrette bağır.
ben sen yolda giderken ben yine arkandan bakıyordum dedim belki bu bana geri döner bil ki sen geri dönmedin
beni yıktın beni kadere duymadın hiç beni sevecektin.
tipki eski filmler gibisin, zamanina gore iyiydin
bazisinda duygusal kimi zamansa pornografiksin
benim aşka dahil grafigimde cizgiler hep kirikti, umursamazdim
hangi akla hizmet ettim
sevdiler ve en sonunda filmi ayni yere getirdiler
biliyor musun beni bu zamana kadar cok uzduler.
Meğer ne zormuş unutulan olmak
göz yaşların yağmur gibi akarken gözlerinden
gitme diyememek ne zormuş
yangından kalan küller gibi sahipsizce savrulmak ne zormuş
ulan insafın vicdanında yokmuş
böyle bir başına kalmak ne zormuş.
dinleyin siyasetin tepkisiz esirleri
caddelerde boş gezen çaresiz nesilleri
yarattinız ne yaptiniz bu topluma bi çık da gör
her sokakta korku her bedende farklı sorgu var
