Sonsuza kadar soyutlanmış, üzgün, yararsız olacağımı biliyordum. Hayat mı? Sebepsiz doğmak, hep acı çekmek ve cahil ölmekti. Tanrı mı? Var ama ulaşılamaz; yaratıklarına karşı kör, sağır ve dilsiz. Insanlık mı? Delilerle, hırsızlarla ve sarhoşlarla dolu bir hapishane. Görüyorsun işte Benjamin. Gerçeği bilmek istiyordun, işte çürük kokan gerçek burada. Bu dünyadaki en iyi şey doğmamak.
Alejandro jodorowsky/ bir kuşun en iyi öttüğü yer.
insanlar vardır;
Gelip geçerler hayatlarımızdan ...
Kimi depremlerle gider,
Kimi fırtınalarla...
Ben kalanlardan yanayım...
Gitmeyenlerin sadakatini ve sabrını severim,
Sarılıp bırakmayanların sıcaklığını......!
“Şu dünyayı adamakıllı görmeden, dünyanın ne olduğunu adamakıllı anlamadan buradan gidecek olduktan sonra ne diye buraya geldik sanki? Yaşadığımızın farkına varamayacak olduktan sonra ne diye yaşıyoruz?”
ama bazen farklıdır. cesaret bazen acıya dayanabilmek için dişlerini sıkmak, her güne yeniden başlamak ve daha iyi bir hayata ağır adımlarla ilerlemektir.işte şimdi ben de böylesi bir cesarete sarılmalıyım.
