"Benim emrettiğim veya nehyettiğim bir konu kendisine iletildiğinde, sakın sizden birinizi, koltuğuna yaslanmış olarak, "biz onu bunu bilmeyiz, Allah'ın kitabında ne bulursak ona uyarız, işte o kadar" derken bulmayayım!"
Avret yerinizi açmayınız (yâni yalnız iken de açmayınız). Çünkü yanınızdan hiç ayrılmayan kimseler (melekler) vardır. Onlardan utanınız ve onlara saygılı olunuz.
Onda(cuma günü) öyle bir saat var ki Müslüman bir kul o saate denk getirerek namaz kılıp Allah-u Teâlâdan bir şey isterse, Allah ona isteğini mutlaka verir buyurdu.
ibnul-Munzir el-Evsad 1716, Malik 1/108, Buhari 895, Müslim 852/13
Ebu Hüreyre (r.a)den rivayete göre, Peygamber Efendimiz ( s.a.v) şöyle buyurdu;
Cuma günü melekler mescidin kapılarına oturur, insanları geliş sırasına göre yazarlar. insanlar o gelişlerine göre; deve bağışlamış, sığır bağışlamış, koyun bağışlamış, tavuk bağışlamış, serçe bağışlamış ve yumurta bağışlamış kimselerin sevabı gibi sevap kazanırlar.
"Bir meclise girerek hikmetli söz dinleyip, sonra bu meclisten bahsederken işittiği şeylerin sadece kötü kısımlarını anlatan bir kimsenin misali, bir çobana gelip:
Ey çoban, süründen bana bir koyun kes! deyince, çobandan: Git en iyisinin kulağından tut al iznine rağmen gidip sürünün köpeğinin kulağından tutan adamın misalidir."
Ravi: Kütübü Sitte, 7233
ibnu Ömer (radıyallahu anh) anlatıyor: "Bir adam Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm)'a gelerek: "Ben büyük bir günah işledim, buna tevbe imkanım var mı?" dedi. Hz. Peygamber (aleyhissalâtu vesselâm): "Annen var mı?" diye sordu. Adam: "Hayır yok" dedi. "Peki teyzen de mi yok?" dedi. Adam: "Hayır, var" deyince Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm): "Öyle ise ona iyilik yap!" diye emretti."
Güneşin üzerine doğduğu en hayırlı gün Cuma günüdür. Adem (as) o gün yaratılmış, o gün cennete konulmuş, o gün cennetten çıkarılmıştır. Kıyamet de ancak Cuma gününde kopacaktır.
Bir adam, Sevgili Peygamberimize gelerek,
insanların en hayırlısı kimdir? diye sorar.
Sevgili Peygamberimiz:
Kimin ömrü uzun olur, ameli güzel olursa o en hayırlısıdır.
Kimin ömrü uzun olur, ameli kötü olursa o da en kötüsüdür buyurur.
(Tirmizi, Sünen, K. Zühd, babü ma cae fi tulil umr).
