sabah 06.30’da uyandığım ve işsiz güçsüz bir insan olduğum halde bir süredir kendime devamlı olarak tekrarlıyorum.
gerçekten bir dakika sürüyor.
hiçbir şey yapamadan gün bitiyor.
dur diyorum bir kitap okuyayım, zaten bu cümleyi kurduğum an beş saat otomatik atıyor zaman.
dur diyorum şunu yapayım, aa gün bitmiş.
uyanip uyuyana kadar gecen sürenin hicbir seye yetmemesi sonucunda vardığım tespit.
daha yataktan kalmadan tekrar akşam oluyor, hicbir seye vakit bulamıyorum.
hayatin bir simülasyon olduğunu ve benim bunu su günlerde 4x yasadigimi düşünmeye başladım.
