artık her şeyin çakması olduğu günümüzde insanların tebessümlerinin,gülümsemelerinin bile içten,samimi olmadığından yakınan insanın feryadıdır.
bir kişinin size işi düşmüştür. ve o kişinin sizden ne kadar nefret ettiğini bilirsiniz. ama o işi olsun diye yüzünüze baka baka soğuk,samimiyetsiz bir biçimde gülümser. içinizden yazık dersiniz. artık sıcak bir tebessüm bile bulamıyor insan.
düşünsenize sözlükte bile swh ile gülüyoruz. bırakmıyolar ağzımızın tadı ile gülelim. gülmek bile yasak.
ha dışarıdakilere gelince, yani bu dostumuzun bahsettiği insanlara.
herkes birbirinden faydalanma peşinde, herkes kendi işini halletme çabasında. işini yaptırana kadar gülüp işi bitince orospu çocuğu diyen bir millet oluverdik.
Doğduğu andan itibaren sürekli görünmeyen duvarları aşmak zorunda olan, hayatı boyunca bitmek bilmeyen isteklerle boğuşan 21. Yüzyıl insanının hemen her şeyinde olduğu gibi, mutluluk hissinde bile samimiyet olmaması durumudur.
Ailesinin, arkadaşlarının, sevgilisinin, eşinin, çocuklarının, konu komşunun -kısaca toplumun- istekleri ve beklentileri doğrultusunda kendine vakit ayırmayı unutan günümüz insanı, zamanla kendine o kadar yabancılaşır ki onu neyin mutlu ettiğini bile unutacak raddeye gelir.
Sonrasında Artık hiçbir şeyden zevk alamayan, mutsuz bireylere dönüşürler. Çok iyi bir işe, dışardan bakıldığında çok iyi bir yaşantıya sahip olsalar bile gözlerinde donuk, hissiz bir bakış ve ruhlarında sahte bir ben taşıyarak hayatlarına devam ederler.
Belki de günümüz insanının etrafa sahte tebessümler saçmasını eleştirmek yerine, tebessümlerinin bile sahte olmasının nedenlerini tartışmak, mevzunun derinlerine inip çözüm aramak daha mantıklı bir yoldur he ne dersin? Bilirsin kimse gerçeği dururken sahtesini kullanmak istemez, mutluluk gibi güzel bir hissin.
