arkadaşlığın başlarında uyuşan bir kimya vardır, her şey güzel gidiyordur, günden güne samimiyet ve güven artıyordur. bu noktada herkes aynı yanılgıya kapılır: "bizim arkadaşlığımız hiç bozulmayacak"
bir süre, belki de yıllar boyu her şey iyi gider, arada ufak tefek sorunlar oluyordur ama hallediliyordur da. bazı şeylerin üstesinden gelebildiğini görmek insana daha da güven aşılar, zaten kapılmış olduğu yanılgıya daha bir sarılır taraflar. (ya da kimi zaman sadece bir taraf)
sonra gün gelir, öyle olaylar olur ki "en yakın arkadaşım" dediğiniz insanı tanıyamazsınız, davranışlarına anlam veremezsiniz, o insan sizin tanıyıp güvendiğiniz kişi olmaktan çok uzaktır.
belki bir kazık atmıştır, belki sizi sallamamaya başlamıştır. bozulursunuz, kırılırsınız ve işin en kötü yanı muhattap olduğunuz "o" insanın yaşadığınız şoku görmemesi/görmemezlikten gelmesi kısacası sizi artık sallamıyor oluşudur.
bu lakayıtsızlık, o insanın artık "eski en yakın arkadaş" olduğunun en somut kanıtıdır.
Benim başimdada yedihimiz ictigimiz Ayrı gitmeyen kiz arkadaşım vardı
Ben onun oda benim evimde kaliyodu son zamanlarda
bana karşi Anlayamadıgım
tepkiler göstermeye başladı
en basit bi olayda birde bakmışşım kankim dedigim kişi dewamlı başkalarıyla takılır oldu onuda gectim.
haftada 1 buluşalım
hem eski günleri konusuruz
hemde Egleniriz
Diye
Ama yok hep bahane
Ve
Başında savma bende bi gün sinirlenip numarasıni dilip face twitterdan engelledim
Sizce nasıl yapmslıydım
Sözlük.
