küçükken bende tutmak istemiştim günlük fakat evde gizli saklı birşey olmuyordu ve çok yaramaz bir kardeşe sahiptim (halada öyledir pis). bir defasında bulup içinde yazılanları annemin babamın önünde okuyup beni utandırmıştı.çok kötü hissetmiştim, ağlayarak odama koştum günlerce sofrada hep beraber yemek yemeye oturamamıştım kimsenin beni salladığı yoktu gerçi ama neyse işte sözlük utandık işte çocuktuk o zamanlar.
bazen sinirlendirir bazen de rahatlatır.
--spoiler--
aşık olduğum kıza bir türlü açılamamıştım. bir gün bize ders çalışmaya geldi. su içmeye gitti. döndüğünde yüzünde garip bir gülümseme vardı. okumuştu ve büyük bir yükün altından kalkmıştım
--spoiler--
Annelerin ya da kuzenlerin sık sık yaptığı şeydir. içinde sevdiğiniz insanla ilgili şeyler yazıyorsa hele, rezalet bir durumdasınızdır. Annenizin okuması çok tehlikeli değildir, anne kendine saklar ama kuzenden dayıya, dayıdan babaya giderse, allah kolaylık versin.
Şimdilerde bıraktım günlük yazmayı, ama yine devam edeceğim. Yazdığım dönemlerde asla ortada bırakmazdım günlüğümü, mahremim bir nevi. insan günlük yazarken akıp giden zamanın elinden bir şeyler almış oluyor. Gündelik telaşları içerisinde öğle yemeğinde ne yediğini unutan insanlar için günlük eşsizdir. içerisinde gizleyecek bir şeyler olmasa bile asla bir başkası tarafından okunmasını istemem, henüz hayattayken.
Lisedeyken edebiyat öğretmenimizin yapmış olduğu eylemdir. Üzerinden 25 yıl geçmiş. Belki ozaman dan beri ilk defa aklıma geliyor bu olay. Herkese günlük tutturmuş ve sonrada onları toplayıp bir güzel okumuştu. Aman ne eğitim sistemiymiş eski sistem! Bunun yüzünden akp öncesi çok medeni ve teknolojik bir hayatımız vardı! Ama akp onu elimizden alıp bizi çook gerilere attı!
En nefret ettiğim durumdur. Cinlenmek dediklerinden oluyor.
Şuana kadar yengemin odama girip çocuğuna karalaması için günlüğümu vermesi dışında olmadı. ismini yazmış çocuk ya. Ayip lan yazmasa onu da bilmiycem. Ondan beri evde yoksam odamı kitliyorum.
