liseyi istanbul'da yatılı bir okulda okudum , hergün işkence gibiydi. bende dedim ki bari bunları bi kenara not edeyimde ilerde , rahatladığım günlerde bunları okuyup "vay be" der rahatlarım. istediğimi yaptım fakat bu olayın çok net hatırladığım bir tarafı ; günlüğe ne yazarsam yazayım odada beraber kaldığım arkadaşlarım yada eve gidince ailemden birinin bulup okuyacağına adım gibi emindim , bu sebeptende herşey şifreliydi. ilerde okuduğumda ne anlama geldiğini unuttuğum işaretlerle bile karşılaştım. bu da böyle bi anımdır , tasiyedir. (şifre olayı değil.)
Şahsen ben günlük tutamayan biriyim ama tutanlara şöyle bir fikir verebilirim;
Günlük tutan çoğu kişi duymuştur belki. Ben yine de söyleyeyim. Öncelikle kendi alfabenizi oluşturun. Sırlarınızı bu harflerle yazın. Sonra günlüğü isterseniz ulu orta açık bırakın ve keyfinize bakın.*
