yedek günlük almaktır. bir tanesini gerçek olarak, gerçek hislerinle yazarsın ve saklarsın. diğerini ise göstermelik olarak, okunsa da tehlike arzetmeyecek yazılar içerecek şekilde güya okunmamasını istemiyorcasına saklayacaksın. böylelikle ayşe, fatma, ali, mehmet senin sahte günlüğünü okumuş olacaklar. böyle.
eğerki tek çocuk iseniz yapabileceğiniz en mantıklı şey ebeveynlerinizin yeni bir çocuk yapmasını engellemektir.
ama eğerki sizden önce zaten bir veya birden fazla çocuk yapmış iseler kaderinize boyun eğmeli (olmuşa çare yok sonuçta) ve bir çocuk daha yapmalarını engellemelisiniz.
sıradan bir deftermiş gibi ortaya bırakmak çok risklidir. her an birisi merak edip bakabilir. aniden bir kelime insanın gözüne takılabilir ve insan okumaya başlar.
bunun yerine iki günlük de tutulabilir. yem olan günlüğe alelade şeyler, ufak dedikodular yazılır. asıl günlük ise kitapların arasına saklanır. ama tabi en iyisi alfabe uydurmak: (bkz: #13597218)
siz kasmadığınız sürece tepenize dikilip herşeyinizi karıştıran biri yoksa, günlük olduğunu belli etmemektir. ters psikoloji uygulayarak sıradan bir deftermiş gibi ortaya bırakmaktır. kimsenin dikkatini çekmeyip, günlüğün okunmadığını göreceksiniz.
salak salak şeyler yazmamak. okunduğunda "vay anasını" dedirtecek şeyler yazmak bi nevi saçmalamamak bugün şunu yaptım bugün bunu yaptımvari bir günlük tutulacaksa hiç tutulmasındır.
artık bloglar varken ve o bloglarda ister istemez hayatımızdan bir şeyler paylaşırken doğruyu söylemek gerekirse hayatımızı ulu orta yaşıyor gibiyiz yalnızlaştıkça kalabalıklaştığımızı varsayarsak ve böylece daha da yalnızlaştığımızı hissettiğimizi düşünürsek saklanacak bir günlüklerimiz bile kalmadı artık.
