ilkokuldayken girişimde bulunduğum, ancak sonrasında "bugün tuvalete gittim, ellerimi yıkadım, dişlerimi fırçaladım ve sandığımın içine girdim" gibi şeyler yazdığımdan mütevellit bırakmamın herkes için iyi olacağını anladığım eylem.
ileride karakola duserseniz başınızı agritma ihtimali olan eylemdir. Yani açıp okurlar günlüğü ve ne bok yediysen polis abilerinin/ablalarinin malumu olur. Hele ahlak subeye dusene allah yardim etsin. Neden bu meseleye böyle farklı bir açıdan baktım ? Ben de bilmiyorum.
bir bakıma yaşamla yazılı ilişki kurmaktır. Varlığını kanıtlayacak olayları, olguları, durumları bir araya toplamak, bir yaşantı evreninin temelini atmaktır. Yazarlar, düşüncelerinin gürültülü devinimleriyle ağırlaşan beyinlerine soluk aldırmak, bu arada biriken üretimlerini boşaltarak bilgelik özlemlerini de gidermek amacıyla günlüklerine sokulurlar. Bir de şiir, öykü, roman üstüne çalışırken karşılaştıkları zorlukları, yapıtlarını oluştururken geçirdikleri evreleri, duydukları estetik kaygıları dile getiren bir "iş takvimleri" vardır. Bunları da buluruz günlüklerde.
Hep imrenmisimdir bu tur insanlara. Cunku gunluk bir duzenli insan isidir. Ve kendi ile yuzlesebilen insan isi.
insan gun icinde yasadigi o kadar kotu ani unutmak istiyor. Ki cok luks yasayan sosyal bir toplum degiliz.
Acilarimiz daha cok. Onlari unutamiyoruz. Bir de gunluge tasirsak diye de tutmuyoruz.
Duzenli yaptigim sey geceleri yatarken okudugum dualar.
Ama gunluk tutsaydim ilk on yil sahane son bes yilim berbat yazilardan olusurdu.
Keske tutsaymisim aslinda.
Okurdum vay be o gun ne yasamisim.
o gun kim yanimda olmus kim olmamis.
Ama dedim ya hem duzen hem yuzlesme isi cesareti.
Umarim bir gun okurum bir gunluk.
Cok merak ediyorum neler yaziyor gunluklerde.
8 senedir yaptığım eylem. önceleri günü gününe yazarken sonraları o günlüğün bitmesini istemediğim için sadece hayatımdaki önemli gelişmelerden bahsetmeye başladım. arada bir açıp okuduğumda neler yaşamışım ben ya diyorum. güzel bir şey. çocuğum olduğu zaman günü gününe yazmayı düşünüyorum. büyüdüğünde güzel bir hediye olmuş olcak.
hatıralarına bağlı insanların yapacağı şeydir. üzerinden yıllar yıllar geçtikten sonra ortaokul, lise hatta üniversite yıllarına geri dönmek ne kadar güzeldir.. o anki duygularını, asiliklerini , mutluluklarını , üzüntülerini yeniden hatırlamak kâh gülmek Kâh hüzünlenmek.. bazende bazı anılardan nefret edip sayfaları yırtmak, yıllar sonra pişman olmak. çocuklarınıza, torunlarınıza bırakabileceğiniz harika bir miras olabilir . içinizden gelerek yazın ama es kaza herhangi birinin okuyabileceğini düşünerek de yazmak gerekir tabii.
Çoğu insanın sabredemeyip bıraktığı eylemdir. Bizde günlük tutma işi çok yanlış anlatılmış ya da anlaşılmıştır.
Genelde sevgili günlük bugün sabah kalktımla başlayan bik bik biklerle gelişme bölümü yazılan asla gerçek hislerin yazılamadığı çünkü özele saygısı olmayan ebeveynlere sahip olan insancıkların kendince anı biriktirdiği bir defterden ibarettir. Ilkokul 3'e kadar bu tip günlük tutumu normaldir de akıl baliğ oldukça eylem günlüklerinden duygu günlüklerine geçmeye başlamalı insan.
Aslında bu duygu günlüğü kendiliğinden gelişen bir durumdur zaten. Bir yaştan sonra o gün ne yiyip ne içtiğin değil senin fikirlerin, neler hissettiğin ve duyguların önem kazanmaya başlar.
Başlangıç seviyesinde kendince felsefeye giriş cümleleri kullanırsın. Hatta bunların çoğunu farkında olmadan yaparsın. Bilinenin aksine insan yazdıkça kalemi sivrilir, körelmez.
Bahsettiğim şeyler edebi yazılar değil. Günlük işte ileride yalnızca senin açıp okuyacağın yalnızca seni anlatan ve senin anlayacağın şeyler.
tabi gerçekten günlüğüne dürüst davranabiliyorsan geçerli tüm bunlar.
Lise 1'den beri düzenli günlük tutarım. Aşağı yukarı 7 sene falan demek bu da. Daha önceleri de tuttum ancak uzun uzun ara verdiğim için onları saymıyorum.
O dönem günlük yazmayı bırakmamın sebebi geriye dönüp okuyunca okuduklarıma acayip üzülmemdi. Çok kalın ve dolu dolu çok güzel bir günlüğümü can havliyle yakmıştım sırf bu yüzden. Insanın acıları ya da yaptığı hataların ısıtıp ısıtıp önüne konması tabi kimsenin işine gelmiyor çoğu zaman. Ancak şu an it gibi pişmanım yaktığıma hani yüklü bir paraya geri getirilmesi mümkün olsa veririm o parayı.o kadar pişmanım.çokça yazıdır, şarkı sözüdür imha ettim zamanında. Her şeye çare var da mallığa merhem bulunamadı daha. Neyse.
Tabi ful kötü anıları yazmaktan da kaynaklanıyor bu yakıp yıkmaların sebebi. Şimdiki yazdıklarımda fıkradan hallice nice şeyler var. Iste insanin kendindeki evrilme aşamaları bunlar hep.
günlük tutmanın avantajı dezavantajlarına göre daha çok. Bazen bilinçaltında dönen ancak dillendiremediklerini bu şekilde akıtıp rahatlıyorsun. Ya da şeytanınla tanışıyorsun kimi zaman. Insanın kendini ölçüp biçtiği, kendini ve hislerini tanımasında fevkalade faydası var. Açıp baktıkça şaşırıyorsun kendine. Dert ettiğin şeylere. Bir köşesine yazmışım:" şu an dert ettiğim şeyler inşallah ileride gülerek anlatacağım anılara dönüşür." Diye.
tabi her derdin akibeti öyle olmuyor ama çoğu öyle olur umarım.
işte böyle böyle daha çok yazsak aslında kendimizi oraya buraya, korkusuzca ve dürüstçe şu an sokakta volta atan manyakların yarısı kaybolurdu belki de. O antidepresanlar tedavülden kalkardı belki. Kendi kendimizin psikoloğu olur, kendi içimizde hasta olur sonra iyileşirdik.
Insanoğlu daha sağlıklı olurdu.
Kimi günlük der yazar, kimi başka bir şey der.ne derse desin yazmak herkese iyi geliyor.
Küçükken yaptığım hatamdır.
5.sınıfta iki defter bitirecek şekilde tutmuştum ilk aşkımı yazmıştım saplantı derecesinde seviyodum annem de bunları her gün babama okutup tekrar yerine koyuyormuş meğer, bi gün babam bana Okan kim kızım demişti ben de uydurup kim ki baba tanıdık filan mı demiştim adam herşeyi biliyomuş meğer.
ilk günlerde büyük bir heves ve heyecanla yazılır. her günün sonunda yatmadan önce üşenmeden çabalanır. sonra günler birbirini kovalar derken bir bakarsınız 2 günde bir 5 günde bir sonra haftada bir kez yazmaya başlarsınız. en sonunda aile fertleri ve arkadaşlardan saklanan aziz günlük saklandığı yerde öylece kalır. kimileri için acı ama gerçek bir durumdur, kaçınılmazdır. fakat öyle de insanlara denk geldim ki; şahıs günü gününe her yaşadığı olayı yazmış, tarih atmış. 10 sene sonra da okuyup hüzünlenme, yüzünde gülücükler oluşturma imkanı buluyor. ben onlara helal diyorum sevgi ve saygıyla kendilerini selamlıyorum..
lisede tuttuğumda annem okuyunca soğuyup sonsuza kadar bıraktığım olay. böyle böyle saygısızlıklarla soğutuyorlar işte insanı. sonra kızım günlük tut kızım böyle aktivitelerin olsun. peh.
insanın kendisini her gün yazması nasıl bi insan karekteri getirir düşündürücüdür... asla gerçekçi olmaz sürekli kendini haklı görür. insan en çok kendine bencil ve yalancıdır.
Küçüklüğümden beridir itinayla yaptığı hobidir. iznim olmadan okunduğu için önceki günlüklerimi hep yırtmıştım. Son 6 yıldır özel bir şifre geliştirdiğim için yırtmak zorunda kalmıyorum. Günlüğüme bakan düzleme oturtamadığı harfler görüyor sadece. Günlüğün en ilginç tarafı; yazdığın şeyin üzerinden aylar, yıllar geçiyor ve açıp okuduğunda sanki başka bir aleme başka bir zaman gidiyorsun. Oturup rahatça eleştirebiliyorsun kendini. Bir şekilde günlüklerin; dünyanın en etkili kişisel gelişim uzmanı olduğunu düşünüyorum. Kişinin bireysel gelişimini kendisi belirliyor ve objektif olarak izleyebiliyor yaşadıklarını. Sanırım günlüklerimi sevdiğim bir yeğenime bırakacağım. Böylelikle beni hatırlayacak. Belki o da edebiyata meraklı olur ve ben günlüklerimle onun yol göstericisi olurum.
Yaşanılan şeyleri,edinilen tecrübeleri günü gününe tarih belirterek yazma eylemidir.
12 yasimdan beri sıkılmadan,büyük bir özenle tutarım. Basit gelir kimisine ama ben söylenenlere hiç aldırış etmeden devam ettim. Hala tutuyorum.yazdıkça rahatlıyor,ruhumu özgür hissediyorum. zaman zaman geriye dönüp okuduğumda yazdıklarımı ne çok şey yaşamışım böyle diyorum. Bence herkes tutmalı günlük. Herkes yazdıklarını okumalı sık sık. Edindiği tecrübeleri hatırlamalı sonra. Saygı duymalı geçmişine. Nerden nereye demeli ardından. Söz uçar yazı kalır derler ya hani ben bu söze hep inanmışımdır. Bu yüzden hala yazıyorum ve yazmaya da devam edeceğim. Yazan arkadaşları da tebrik ediyorum. Cok doğru bir eylem. iyi günlükler cok değerli yazar arkadaşlarım...
Sevgili günlük; bugün sabah kalktım, elimi yüzümü yıkadım, kahvaltımı yaptım tarzı bir şey olmadığı takdirde güzel bir şeydir günlük tutmak. Hayatımızdaki önemli şeyleri yazar, kalıcılığını sağlarız bi nevi.
