Merhaba, bu başlık altındaki ilk yazım olması sebebiyle giriş kısmına selamlama ile girmek istedim. Sözlüğü uzun zamandır takip ediyorum. istiyorum ki beni heyecanlandıran yazılar ve başlıklar göreyim. Başlık görünce içimde yazma dürtüsü oluşsun. Okumak isteyeceğim yazılar göreyim... Vardır elbette lakin biz, nadir karşılaşıyoruz böylesi fikirlerle. Bu sebepten bu başlık altına aklı başında insanları davet ediyorum. Günlük gözlemlerini yazsınlar, edebiyat yapsınlar... Okuyalım, ayrıca okutalım. Ne dersiniz?
Hayat, yolculuğun diğer ismidir. Babanın anneye yakınlaşmasıyla ilk yolculuğumuzu yumurtaya doğru yaparız. Bu, hem ilk yolculuğumuz hem de ilk savaşımızdır. Sonrası için her zaman yolculukta ve savaştayızdır. Yaşamak ile anlamdaş olan yol ve savaş mütemadiyen devam eder.
Bugün hayatım için yaptığım küçük göçlerden birinin içindeyim. Tamamiyle somutsal bir şekilde bir şehirden başkasına geçici olarak göç ediyorum. Otogarların ve yolun dili her yola çıkışımda bana çok şey anlatırlar. Sizin yolculuk hikayeniz nedir?
Okumak isteyenler için insan, en yakın çevresindeki 5 kişinin ortalamasıdır.
Bu kanının doğruluğuna inanıyorum. Yakın çevremizin üzüntüleri ile üzülüp sevinçleri ile gülüyoruz. Onların fikirlerinden etkilenip bunun üzerine düşünüyor ve yoruluyoruz... Çevremiz, bizi biz yapan etmenlerin başını çekiyor. Size, kısasından bir hatıramı paylaşayım.
Bu 5 kişi takdirinizdir ki örnek amacı güden bir rakam. Lakin yinede 5 rakamının önem arz ettiğini düşünüp o yoldan ilerliyoruz. Bundan 3 sene önce idi. Yakın çevremi oluşturan şuankinden farklı 5 merkezi insanım vardı. O zamanların insanları bana o zamanlarda dürüstlüğü, kötü alışkanlıkları, aktif hayat katılımını, küçük günahların önemsizliğini, yalan söylemenin faziletlerini öğrettiler. Bu 5 kişinin çoğu uç insanlardı. Kimi uç noktalarda dindar kimi uç noktalarda dine karşı ters idi. Kimi uç derecede yalancı kimi uç derecede sevgisel anlamda saf idi...
Onların o öğretileri benim şuanki benliğimin temellerinden parçalar oluşturuyor. En azından 3 yılda bir en yakın çevrem -yani altın beşlim- sürekli değişiyor. Şuan ki beşlim 3 sene evvelki beşlimden fazlasıyla değişik. Her şey birikerek devam ediyor. Bazen eksiliyor bazen artıyor ama çevremiz bizi her zaman bir şekle sokmayı ihmal etmiyor.
Objektif bakamamaya başladım bu oluşuma. Aslına bakarsanız gözlemci olarak Allah yolunda insanların bir arada bulunduğu ve bu uğurda enerji harcadıkları topluluk olarak adlandırabilirim. Lakin işin içine kısmen girince çoğu kişinin ve eylemin yapmacık olduğunu düşündürtmeye başladılar. Sanki herkesin amacı bu topluluk içinde kendini diğer insanlara kabul ettirmek... Mütemadiyen farklı fikirlerim oluşuyor bu konu içerisinde...
