gökhan özcan in artik bulunamayan mavi yayinciliktan cikmis kitabi.
hakan albayrak: ters köse´de okuyucuyu espri bombardimanina tutuyorsun. keyiften catlayacak gibi oluyoruz. derken, gözyasi bombalarini sokuyorsun devreye. sen ne demek istiyorsun?
gökhan özcan: ben, yazi yazarken ruhuna cekidüzen verenlerden degilim. daginiksam daginik yaziyorum, topluysam toplu yaziyorum. hüzünlüysem hüzünlü, efkarliysam efkarli.. henüz psikologlarin kesfedemedigi bir kavram var. ben kesfettim. ara iklim psikolojisi diyorum adina. kimi zaman yagmurluyum, kimi zaman bulutlu, kimi zaman günesli, kimi zaman da parcali bulutlu. bunlarin hepsi bende var. yazilarimda nicin olmasin? isin nihayetinde büyük adam olmak gibi bir hedef gözetmedigime göre, ruhsal bir istikrar kazanma yolunda bir caba göstermeye gerek duymuyorum. ne demek istedigime gelince: sanirim "icinizden geleni söyleyin ya da yapin" gibi birseyler söylemek istiyorum. dogru dedigimiz seyler icimizden de gecmiyorsa bizim icin dogru degildirler.
