özür dilemektir. sebebi aşağıdadır.
bütün kış bir sürü hayaller kurdum. güneşli nisan, mayıs ayında, sabah 7 de kalkıp sahile gidecektim. balıkları izleyecektim. sessiz sokaklarda güneşin yavaş yavaş sırtımı ısıtmasını hissederek yürüyecektim.
sonra eve gelip camdan gelen güneş ışığında uyku basacaktı. ve kıvrılıp yatacaktım.
bahçeme, karpuz, kavun falan ekecektim.
yalnız bir şeyi unutmuştum. ben neye sevineceksem onun önü bir güç tarafından kesilir yıllardır böyle olduğu için kafaya da takmam.
lakin dedim lan insancıklara yazık. hiç değilse benim yüzümden olduğunu itiraf edeyim de neden bu bahar güneş yok diye üzülmesinler.
kusura bakmayın beyler bayanlar.
inşallah kış için planlar yaparım o da tutumaz da güneşli günler geçiririz.
yer istanbul
tarih mayıs ortası
sıcaklık 12 felan.
