Batışını izlerken duyduğunuz hissin tersini hissettirir. ne demiş Çalıkuşu'da sevgili Reşat Nuri "En uzun, en çaresiz geceni düşün. Sabah olmadı mı?" Hah işte o sabahın doğan güneşidir o.
güneşin ufukta görünmesi ve yavaş yavaş ortaya çıkıp dağı, taşı, toprağı turuncuya boyaması, ancak doğu istikametine doğru uzun yol seyahati yapıyorsam öyle tanık olurum bu enfes manzaraya.
insana garip hisler yaşatan, duyguların yoğunlaştığı bir eylemdir. Karantina ve oruç vesilesiyle iyice bozulan uyku düzeninde yapılması insanı rahatlatan müthiş aktivite.
Denize kıyısı olan her ilimizin vatandaşlarının yapması gerekendir evet. Bazı mallar güneşin doğuşu diye şafak vaktinin resmini atmışlar ama olsun zamanla öğrenecekler güneşin nasıl doğduğunu.
Yazın neredeyse hergun yapmaya calistigim kisin ise sadece firsat buldukca yapabildigim huzur verici eylem. Havanin yavas yavas aydinlanmasini ve ardindan gokyuzunde olusan o renk cumbusunu renklerin degisimini izlemek insana umut verir. Doganin uyanmasiyla birlikte cevrede yasamin yeniden basladigini gözlemleme şansı bulur insan. Havada da temiz bir serinli olur bu saatlerde.
Edit: bir de bunu sevgiliyle battaniyeleri alip teras veya balkon da sarilarak izlemek vardir ki o cok cok daha huzur vericidir.
Yeni hayaller kurmak demek. Yeni güne yeni umutlarla başlayıp, olmayan şeyler için gece uyuyamamak demek. Şafağı beklemek sırf o güneş doğduğunda yinede şansını deneyip dilekler tutmak demek.
