güneşin batması, o kızıllık, ölüme yaklaşmak gibi.
bir son, bitiş, sönmek gibi.
sona yaklaşırken güneş, yeniden doğacak elbet.
peki ya insan?
aldığı her nefeste,
attığı her adımda, yaklaşır ölüme.
sona doğru gider yavaşça,
biter, tükenir usulca.
farkında olmak önemli elbette. güneşin her doğuşuyla yeniden doğmak gelmeli akla. öteki dünya, hesap..
her kızıllaştığında ise ölmek gelmeli akla. geride kalanlar, yanımızda götürebileceklerimiz..
güneş batarken o kadar güzelleşir ki ışığı, gün boyunca biriktirdiği enerjiyi o son dakikalarda harcamak ister gibi bir hale bürünür.
güneşin batışı sırasında ortaya çıkan turuncu ışık huzmesinin eski dönemlerden beri insanı daha güzel gösterdiği düşünüldüğü için türk edebiyatında da güneşin batışı şiirlerde sık sık kullanılır ve özel bir öneme sahiptir.
