''Bir gün mutlaka!; diyorum. Ya ben başaracağım ya da birisi bu hastalıkların kesin tedavisini bulacak! O güne kadar kendimi bir dayanıklılık testinde sayıyorum; Asla yenilme Feride. Neleri aştın. Bak müthiş bir sınav verdin. Kendine güven, sonunda ışığı göreceksin! ; diyorum. O güne dek ayakta kalmak için, tüm irademi seferber edeceğim. Şimdi ölmeye hiç niyetim yok!...'' cennetmekan feride aytekin. ruhu şad olsun.
sözcüklerle dans etmek, harflerlerin can damarlarına birazcık duygu enjekte etmek, bütün yazarların kendini kasarak yapmak isteği şeydir.güneşi avucuna isteyen birinin, bunun ne kadar kolay olduğunu gösteren, yazar annemizin mısraları..
''güneşi Avcuma Koy; yaşama bağlılığın, iyimserliğin, dayanışmanın, karşılıksız vermenin, bir sevgi selinin, onurun ve direnmenin, sevgi ve şefkatin gücünün; tükenişi varoluşla, umutsuzluğu umutla değiştirmenin otobiyografik romanıdır. Bir annenin yavrularına gerdiği kırık kanatlar ve yuvasını ayakta tutma mücadelesidir...'' şeklinde anlatılıyor kitabın teması. yazarın; yaşadıklarını, hayata bağlılığını.. ne denilebilir ki yazılanlara diyorum ya sözlerin bittiği yerde göz yaşları başlar..
yazarlarımızdan cococabananın annesi, yazar annemiz feride aytekin hanımefendinin, yazmış olduğu, hiç bir yayın evini arkasına almadan, 3750 adet sattığı, okunası hoş kitabın güzel ismi.
Güneş beni ölüme mahkum etti;
Tutuldum, hareketsizim yatakta.
Perdelerim kapalı loş ışıkta...
Işığa vurgunken, ışığa hasret!
Çiçek değil, ışık getirin dostlarım,
Güneşi istiyor avuçlarım!
