cahit sıtkı tarancı nın üç mevsim güneşi bekleyen çocuğudur.
koynunda yalnızlığı, korkuları ya da herhangi bir pişmanlığı ile değil; umudu, özlemi, sevdiği ile uyumuştur nihayetinde.
imrendiğim çocuktur...
camlar arkasında görünen çocuk,
eliyle güneşi gösterir durur.
camlar arkasında düşünen çocuk,
hırsından, camlara yumruk savurur.
camlar arkasında bekleyen çocuk,
üç mevsim, güneşin seyrine dalar;
ve kışın güneşi özleyen çocuk,
diliyle, buğulu camları yalar.
güneşe kavuşabilmek'çin çocuk,
gündüzün boş yere çırpınır durur.
nihayet, nihayet geceleyin çocuk.
koynunda güneşle beraber uyur.
