sonuna kadar katıldığım tespittir efenim.
olayı kendi yaşantımdan örnekleyecek olursam, gözünde güneş gözlüğü olan bir insanla konuşamamaktayım.
konuşurken gözlerine bakamadığım için rahat olamıyorum buda benim saçmalamama neden oluyor. herkes ne kadar rahat ben neden böyleyim diye düşündüm * ve şu sonuca vardım: güneş gözlüklü insanlarla birebir muhattap olduğum zamanlarda acayip gülesim geliyor, gülmemek için kendimi zor tutuyorum. zira o kocaman gözlükler çoğu insana yakışmamakta ve ortaya komik görüntüler çıkmakta. "aha aynı bir atom karınca, aynaya bakmadımı len acaba gözlüğü alırken" ya da "burdan kaynak yapmaya gidecek herhal haspam, takmış koskocaman camları" deyü düşünürken o insanla olan konuşmamdaki bütün ciddiyetim o anda uçup gidiyor. bende gülüp rezil olmamak karşımdakini de zor duruma düşürmemek için saçmalayarak salaklaşıyorum. zor bir durum evet, sanırım halktan soyutlanan güneş gözlüklü insan topluluğu değil benim efendim.*
istinye parkta tanınmak istenen ünlü hareketi. ulan salak kapalı yerde gözlük takınca dikkat cekip cool triplerine girmek nedir. bide kendini ünlü sanıp tanınmayan tipler yapmıyor mu deli oluyorum. omuzuna dokunup ünlü sanıyorsun kendını ama ınan tanınmıyorsun demek istiyorum.
