iki aydır sıklıkla yaşadığım olay. bugünde öyle olacak gibi. kendimi ikinci öğretim öğrencisi gibi hissediyorum. onlar bile takılmıyodur bu saate kadar lan. gece vardiyasından sonra eve gelen işçiler bile benden önce uyuyor*.
(bkz: tatil hastalığı) boş işler yapmaktan öleceğim sabaha kadar.başım ağrıyor kitap felan da okuyamıyorum.ne halt etmeye düzenimi bozdum da bu sıcakta yatacağım püfür püfür gece yatmak varken *
işsizliktendir. yazın sabah 8-9'u gören ve hatta okul zamanı yine 4-5'i gören ben stajın başlaması ile bildiğin tavuk gibi uyuyorum. böyle akşam 9-10 gibi uykum geliyor.
Gece korkuları barındırır bazı zamanlar çünkü. Umutsuzluk olur, bir bataklığa dönüşür ve hiç çıkamayacak mışsınız gibi gelir bundan kurtulmak için yeniden gün yüzüne ihtiyaç vardır.
Gün doğunca kendini güvende hisseder o insan, korkularını yener ve yeni bir hayata sabaha merhaba der.
Güneş bir gün dogacak deriz bu yüzden genel olarak kurtulmak istenen belalardan kötülüklerden sonra. Gün insanlar için hep olumlu bir metafor olmuştur.
