Saat kaçtı bilmem soğukdu bir ara gözümü açtım beni izliyordun niye uymadın demiştim sen izlemek varken uyku boşa zaman kaybı demiştin birden bu sabah güneş bizim için doğsun dedin bizim aşkımız için sadece bizi aydınlatsın sonra bir kahve yapıp güneşi izledik bizim için doğan güneşi mutluluk bu diye düşünmüştüm o an.
.
.
.
zaman geçti. Sen değiştin eskisi gibi sarılmaz oldun. Olmuyor artık deyip birkaç eşya alıp gittin.
Yar güneş tutulması mı var doğmuyor güneş bana aydınlanmıyor heryer karanlık yolumu bulamıyorum ışığı yakıyorum yanmıyor ampül yine yanmış yok yok bozuk değil karanlıklar artık benım için güneş sende kaldı . sanki giden benmişim gibi terk etti güneş beni kızıyorum ona da .zaten iyi ki doğmuyor sensiz güneşi ne yapayım bizi aydınlatmayan güneş bile düşmanım. Tıpkı yatakda ki yerin gibi her şey yerli yerinde ama onları dolduran sen yoksun artık olmayacaksın
