Bu sabah sol yanımdan kalktım. Epey gergin bir şekilde yarım yamalak kahvaltımı yaptım, traş olmak için kolları sıvadım lakin bu kadar gergin olmanın verdiği dehşet ile jileti suratıma sert bir şekilde vurmuş olmalıyım ki yüzüm yarıldı ve halen kanlar içinde. işin trajikomik yanı ise kanı durdurmak yerine entry giriyor olmam.
yollarda başladık. sabahın 6.45 i evden çıkış bir işi halledip 7.45 şirkete varış.
şu servislerle minibüslere bir çare bulmadıkça istanbul trafiği düzelemez. istediğin kadar yol yap istediğin kadar cezaları yükselt fark etmiyor. bu araçları kullananların düzenli ve iyi eğitimlerden geçmeleri şart. hadi benim gibi mizacı gülme üzerine kurulu kolayca sinir stres yapmayan numuneleri geç diğer araç kullananlara allah sabırlar versin. büyük imtihan.
