nefes almanın değerini anlamayıp, şükretmekten uzaklaşanların davranış şekli. hayat ne zorluklar çıkarırsa çıkarsın karşına, nefes almak bir hediyedir sana unutma...
sabah alarmın nefret ettiren melodisi çalıyordur. mühim olanda nedir biliyormusunuz; alarmı otomatik kurulu telefon yatağınıza street fighter karakteri dhalsim in bile uzanamayacağı uzaklıktadır. alarmın bu işkencesine son verip 5 dakika kadar daha uyumak için yatagınızdan uzanırsınız olan olur ve yataktan düşersiniz. bu duruma tepki; "amınna koyyimm!" dediniz yandınız! sahih bir müüemin olarakten besmeleyle başlamanız gereken bir güne direkman vurgulu ve okkalı bir şekilde; ammınnna koyyimm! dir. artık o sözün esirisinizdir. zaten bela ve musibet ardı ardına gelir ya; iş yerine varmak için toplu taşıma aracına binmişsinizdir. otobüs hınca hınç doludur. ayakta, kaşlarınız çatık camdan dışarı odaklanmışsınızdır. önünüzde oturan denyoda aval aval size bakmaktadır. siz de denyoya inat dışarıya odaklanmaya devam ediyorsunuzdur. artık sonunda dayanamayıp; bana bak sersem herif bana bakmaya devam edersen sana hastanede bakmak zorunda kalırım! anlıyormusun?
iyice sertleşmişsinizdir. araçtaki yolcuların alayının ammınna! koyacak kadar öfke dolusunuzdur ve sersem heriften cevap gelir:
-bana mı diyorsunuz? afedersiniz ama ben görme engelliyim ,görmüyorum, bana dediyseniz eğer...
yıkılmışsınızdır, moralman artık -1 olmuşsunuzdur. özür mözür dilemek aklınızın ucundan bile geçmiyordur. tek düşünceniz ilk durakta inmektir. ilk durakta inerek seri şekilde iş yerine yürürsünüz. iş yerine vardığınızda kapılar kilitli etraf sessizdir. şaşırırsınız biraz toparlanır düşünürsünüz... sonunda farkına varırsınız; bugün cumartesiydi, tatildi. telefon otomatik alarm modundaydı.
tüm bunların farkına vardığınızda bu sefer amına koyiiiim mi zevkle söyler keyifli bir şekilde eve dönersiniz...
