“Ben bu yüzden hiç kimseden gidemem, gitmem
Unutamam acı tatlı ne varsa hazinemdir
Acının insana kattığı değeri bilirim, küsemem
Acıdan geçmeyen şarkılar biraz eksiktir”
Derin rüyalar gördüm maceramda
Etrafıma açıldığımda kalplerin hepsi darda
Karşılıklı vurulan yumruklar;
Güllerin yaprakları gibi ağır ağır yere çarparken
içimde kopan fırtınalara tepkisizdi dilim
Sırtı dönük bir duvara bakan gözlerimdeki yaşları silerken;
Yıllarca koşan bu ayaklarda kalmayan derman sordu:
"Ne zaman sönecek bu ateşin? Ne zaman sönecek bu güneşi?"
Soluksuzca verdiğim emekler kumsaldaki kum taneleri kadar değersiz
Dercesine vurdu yüzüme, dercesine sustu gözüme
Başka amacım yokmuş gibi yaşama hevesim de kaçtı!
Gönlümde ruhum çaresiz, ayrılmak ister bedenden...
Resmi çekti Tanrı koydu önüne tüm resimleri
Hatırla! Neydi sebebi yapılan tüm hataların?
Bağışla! Küle mi döndü sevgiler?
Hesap ver!
Bu bahçelerde kaç çiçek sulandı? Kaç çiçek sarardı?
Adını aldı tüm yaşamlar, her hayatta bin diken var
Bu gözler erdi gerçeğin karanlık çizgilerine
Duydu kulağım vardı, yaşamın komalı ezgilerine
sözler çok mu basit kaçtı? bu sözler beni paramparça etmişti. bu şarkıdan nefret ediyorum.
