hiçbir çağ bu çağın bildiği bunca şeyden daha çoğunu bilmedi. hiçbirinin by kadar çok şeyi bilebilmek ve ustaca aşılamak için bunca olanağı olmadı. ne var ki hiçbir çağın asıl olan hakkındaki bilgisi bizim çağımızdaki kadar az olmadı. bugün anlayış bu denli azalmışsa bunun nedeni çağın şimdiden genel bir sersemlemeye uğraması değil, dünya çapındaki doymazlığına karşın yalın ve temel olan her şeyi -hem yükümlenmeyi hem de katlanmayı gerektiren her şeyi- inatla geri tepmesidir. bu dengesizliğin kendisinin her tarafa yayılabiliyor olması da günümüz insanının bir erdeminin, sabrının yok olmasından ileri gelmektedir.
“üzerinde düşündükçe iki şey, insan ruhunu hep yeni ve gittikçe artan bir hayranlık ve saygıyla dolduruyor: üstümdeki yıldızlı gök ve içimdeki ahlak yasası.”
