şuraya 4 paragraf hayal yazdım.
inanamadım, umut edemedim, dahası da baktım ki sonunda, ortasında başında ben yokum.
sadece başkasını mutlu etmek için yapacaklarımı yazmışım. sonunda o mutlu olmuş gözlerinin içi gülüyor diye bitirmiştim.
baktım ben yokum. hayallerde bile başkalarını mutlu ediyorum.
önce sinirlendim, sonra utandım sonra sildim.
geleceği hayalleyemiyorum. gelecek benim için yok sanki. gelecek sevdiklerimi mutlu etme çabası. hayallerde bile.
bana kalan yine ulan 1450 yıl önce yaşadığımı yada ne bileyim 500 yıl önce yaşadığımı filan hayallemek kalıyor. en sağlıklısı
Sigarayı bıraktığım, seni unuttuğum ve kendimi geçtiğim bir dünyam olsa çok daha güzel olabilirdi yaşamım.
Sigarayı bırakırım.
Seni unuttuk sayılır zaman denen hazinenin tokatı sert oluyor çiçeğim.
Fakat kendimi geçemiyorum zira bunu yapabileceğime inancım dahi yok.
Hal böyle olunca insan bir adım da kendinden uzaklaşmak adına kafasına başka dertler başka hayaller koymadan edemiyor. Yoksa yemişim dünyanızı içimdeki bataklıktan kurtulamadıktan sonra.
(bkz: )https://www.youtube.com/watch?v=bm3oCb1NhGc
bu şarkı eşliğinde okuyabılırsınız yazdıklarımı. çoğumuz çok ta zor ulaşabılecegımız hayaller kurmayız aslında. sevılmek iyi bir iş mutlu bır ev ellerımızı tutacak bir ömür isteriz ve bekleriz. kımımız şukretmeyı bılır kımımız isyan ederiz. bana gelirsek. en yakın zamanda okulumu bıtırıp mezun olmak ıstıyorum. sevdıgım bır ınsanla guzel bır seyahat ta var tabı. sevdıgım bırısı henuz yok ama seyahat ıcın ehlıyetımı almama ramak kaldı. hayaller çok. hayal kırıklıkları olmasa...
Saçma gelebilir belki ama hayallerimi paylaştıkça olmayacağına inanırım ne kadar çok kişi bilirse ihtimali o kadar azalıyor iyice uzaklaşıyorum gibi. O yüzden siz görmesenizde ben buraya bırakıyorum. Eğer gerçek olursa bu entryi editliceğim.
