Kalbimizde hissetiğimiz nurdan dünya yok; aklımızın istediği düzen çok uzak, hem de çok. Başaramayacağımızı ve değiştiremeyeceğimizi bilerek aldığımız nefesten daha acısı ne olabilir ki? Üstüne üstlük yaşamak için buna muhtaç olmak... Artık tek isteğim ihtiyacı olan bir mazluma Hızır olmak ve sonunda da bu acıdan sonsuza dek kurtulmak... Çok zalim olduğumuz aşikâr; ama herkesin çok cahil olduğu... Keşke cehaletin mutluluğunu yaşayabilseydim. Hiç tadamadım. Acı nefesi dayayıp durdular bizlere.
mutlu sonlar, iyinin kazanıp, zorbaların kaybetmesi genelde filmlerde ve hikayelerde olur.
gerçek hayatta güçlü olan kazanır.
ve maalesef güçlü olan zorba, güçsüz olan masumu ezmekte, sömürmektedir ve hikayenin sonu zorbanın masumu canice, korkunç, iğrenç bir şekilde katletmesiyle biter ve yapacak bir şey olmaz, elinden bir şey gelmez.
Yanınızda olan, sizi sevdiğini düşündüğünüz insanın aslında en büyük düşmanınız olduğu gibi bir gerçek var bu hayatta.
yıllar sonra tekrar karşıma çıktı bu gerçek gibi gerçek.
